maandag 15 juni 2009

Inpakken en wegwezen

Ik heb nooit zoveel moeite met mijn tas inpakken. Voor veel vakanties heb ik dat het uurtje voor vertrek nog gedaan. Meestal is binnen enkele minuten, mits ik alles kan vinden, de tas ingepakt en klaar voor vertrek. Dat is eigenlijk altijd goed gegaan, zelfs voor de maanden in Griekenland. Toch is de tactiek voor de wereldreis anders. Vooral omdat ik nu meer dan een jaar moet leven vanuit deze tas en ten tweede omdat er enkele 'uitdagingen' zijn.

De grootste uitdaging zit hem in de duikspullen. Zeker omdat we aan de slag willen als divemasters of later als duikinstructeurs moet je minimaal je eigen duikspullen hebben. Maar ook omdat we waarschijnlijk veel voor onze eigen lol zullen duiken is het prettig om met je eigen spullen te doen ipv slecht zittende, versleten, raar ademende, lekkende apperatuur. Daarom heb enkele weken geleden de belangrijkste duikspullen gekocht: Het vest en complete ademautomaat. Het is dit onderstaande setje geworden:








Omdat het allemaal in de tas gefrommeld moet worden was het moeilijk kiezen. Je hebt steengoede apperatuur maar dan is je tas ook helemaal vol en aan de andere kant heb je speciaal reis-duikapperatuur. Ondanks het heel aantrekkelijk lijkt om lichte reisspullen te hebbben is dat het toch niet geworden. Immers als we straks maanden achter elkaar meerdere duiken per dag zullen maken, dan wil je toch geen vest dat nèt niet lekker zit of nèt niet steving genoeg is of een ademautomaat dat nèt niet lekker ademt. Dus ik heb gekozen voor de Aqualung vest (ProQD) en de Apeks Atx40-ademautomaat met een Cressi manometer. Een mooi compromis: supergoed en niet al te zwaar en groot.

De eerste twee dingen die meegaan op de reis zijn dus zeker. Daarnaast heb ik een lijst gemaakt van spullen die meegaan en welke niet. Zelfs bij de meest logische spullen probeer ik kritisch na te denken of ik ze daadwerkelijk meeneemt. Bijvoorbeeld mijn vinnen. Je kan niet duiken zonder je vinnen, maar aan de andere kant zijn ze onmetelijk groot en iedere duikschool kan je (goedkoop) vinnen huren. Het verschil met vest en de ademautomaat is dat er eigenlijk geen slechte vinnen zijn. Daarop aansluitend zijn mijn duikschoenen ook gigantisch en bovendien geschikt om in heel koud water te duiken. Dus dat is erg overbodig in de Caraïbische Zee. Dus liever laat ik die ook thuis, maar met mijn maat kan ik die niet op elke straathoek huren. Kortom ik ga nog op zoek naar tropische schoentjes.

Ook het duikpak waarmee ik in Nederland duik gaat niet mee. Omdat deze redelijk geschikt is om in kouder water te duiken doordat het 7mm dik is, is het niet makkelijk mee te nemen en veel te warm om in de Caraïben mee te duiken. Maar je wilt liever wel een goed zittend pak hebben natuurlijk. De mogelijkheden zijn dan om een shorty (dus met blote armen en benen) of een 3mm of 5mm pak mee te nemen. De voordelen van een heel pak zijn dat als je in aanraking komt met een kwal of ander steekbeest je daar geen last van hebt maarja, het is wel weer groter in je tas. Een shorty kan, als je heel veel duikt, weer te koud worden. Kortom daar ben ik nog niet uit. Het kan ook een combinatie worden: ik neem een shorty mee en als blijkt dat met het divemasteren te koud is, kan er altijd nog een full 5mm aangeschaft worden.

Nouja mijn eigen bril en snorkel gaan wel mee, dat is tenminste makkelijk en duidelijk. Ook mijn onderwaterbehuizing voor mijn camera gaat gewoon mee (misschien nog wat extra centjes verdienen door cursisten een fotocd'tje te verkopen) en ook mijn nog redelijk nieuwe duikcomputer, Suunto D4:

Begin dit jaar gekregen van mijn schoonfamilie en Martine voor mijn verjaardag en mijn slagen. Een kèk computertje waarbij in mijn decompressielimieten, diepte, bodemtijd, temperatuur en nog wat features tijdens het duiken in de gaten kan houden. Bovendien kan ik het na duiken deze laten uitlezen op de computer. Of ik een computer tot mijn beschikking hebt tijdens mijn reis weet ik nog niet, maar je krijgt wel leuke plaatjes zoals:


Dit is trouwens de duik van afgelopen woensdagnacht. Een nachtelijke diepe duik. Zie overigens de temperatuurverschillen!

En dan heb ik het alleen nog maar over de duikspullen gehad. De tas lijkt al helemaal vol te zitten. Kleding, EHBO, toiletspullen en andere gekkigheid moet ook allemaal nog mee. Hell.

woensdag 3 juni 2009

Emergency First Response & Rescuediver

We zijn weer een hobbeltje en een hobbel verder richting onze Divemaster. Terwijl we al flink wat stappen hebben gemaakt met onze divemaster moesten we onze EFR en Rescuebrevet nog afronden. Enkele weken geleden hebben we met de Emergency First Response (EFR)-cursus gedaan. Emergency First Response is een programma in eerstehulp en CPR. Het bestaat uit twee delen: Primary Care (CPR) als voorbereiding voor het hulp bieden in levensbedreigende situaties. Secondary Care (EHBO) bouwt hierop verder en leert je personen in nood te helpen totdat de ambulance er is. Dus we hebben een dag lang de theorie en praktijk gehad van levens (proberen) te redden met hartmassages en beademen. En met vlag en wimpel geslaagd.


Ook al waren we enkele weken bezig geweest met de theorie en de praktijkoefeningen van de Rescue diver-cursus. De theorie bestond de achtergronden van duikongevallen, hoe dit te voorkomen en hoe te handelen als er toch wat gebeurd (stop, overzie de situatie, adem :).












Daarnaast de praktijkoefeningen in het zwembad oefenen zoals een vermoeide duiken slepen, reageren op een duiker in paniek, bewusteloze duiker van de bodem halen, beademen van niet-ademende duiker in het water en het uit het water halen van een (bewusteloze) duiker. En daarna het grote praktijkexamen: de reddingscenario's in het buitenwater...

Een vroeg zondagmorgen stonden we met z'n vieren aan de kant in Vinkeveen. We moesten zelf spullen bij elkaar verzamelen die wij dachten nodig te hebben. Dus hadden we een tafel vol met zuurstof, ehbo-koffer, pocketmask, touw, verrekijker, communicatiemiddelen en als klap op de vuurpijl een reddingdrijver. Niet zo een kèk ding zoals in Baywatch maar een oranje ringband van de speelgoedwinkel (het was of de oranje ringbang of de mega-mindy ringband) en zelf daar een touw omheen gedaan.

We moesten onszelf een beetje 'recreëren' en zouden wel merken of er wat zou gebeuren. En na minuten kwam er een duiker boven. We hadden al de rollen verdeeld voor het eerste scenario. Dus een duiker managde het ongeval, er ging een snorkelaar heen en 2 duikers prepareerde zich om het water in te gaan. Maar gelukkig viel het eerste scenario mee, dit keer alleen een vermoeide duiker die naar de kant gesleepd moest worden. Geen ongeval, geen vermiste buddy, gewoon bij kennis. Kortom het begon nog makkelijk...

Na het debriefen van het eerste ongeval kwam er al snel een 2e duiker boven. Eentje in paniek en dit keer met een vermiste duiker. De duiker in paniek was niet tot rede te brengen, sprong boven op een duiker maar uiteindelijk toch aan de kant gekregen terwijl de duikers naar de buddy zochten. Deze werd gevonden en gelukkig was gewoon bij bewustzijn en naar boven gebracht. Verder geen problemen.

Bij het laatste scenario was er weer een duiker in paniek en een vermiste duiker. De duiker in paniek was moeilijk tot bedaren te brengen en probeerde steeds weer zelf onderwater te gaan om zijn buddy te zoeken. Onderwater werd er een bewusteloze duiker gevonden die naar boven gebracht moest worden, beademt aan de oppervlakte en op de kant gebracht moest worden om verdere eerste hulp te verlenen. Aangezien de kant in vinkeveen 1 - 1,5 meter hoog is kan je hem er moeilijk uittillen. Wij hebben hem eruit gekregen met een zeiltje: zeil onder hen door en vanaf de kant hem optakelen. Aan de kant stond opeens zijn hart stil, is er hartmassage gegeven, aan het zuurstof gelegd en gewacht tot de Ambulance er was.

Maar na al die scenario's zijn we alle 4 geslaagd. Hoewel we het van te voren best spannend vonden was het die dag erg leuk.

Er zijn foto's gemaakt van onze reddingsactie. Zodra ik deze binnen hebt, zal ik die - met bijbehorende baywatchmuziekje- hier posten.