Victoria

We waren eigenlijk van plan om een weekendje naar Seattle te gaan, maar helaas bleek dat een beetje te duur te worden aangezien ons werk, en daarmee dus het geld verdienen, nog moet beginnen. Maar om toch even uit Vancouver weg te zijn, hebben we een weekendtrip gemaakt naar Victoria. Een soort weekendje weg tijdens de wereldreis. Victoria is de hoofdstad van de staat British Colombia en het ligt op Vancouver Island. Qua groote zou je verwachten dat Vancouver de hoofdstad van de staat zou zijn, maar niet dus. Om het nog raarder te maken: De stad Vancouver ligt niet op Vancouver Eiland.

We hadden ook een beetje het gevoel dat we een weekendje naar Texel gingen. De reistijden en de gigantisch ferry deden daar nog meer aan denken. Alleen het eiland is wel een beetje anders dan Texel. Zo is het Vancouver Eiland groter dan heel Nederland. Het is een ruim 500 km lang eiland. Wij gingen alleen naar Victoria. Een grote stad met het gevoel van een klein knus stadje. De naam doet niet alleen Brits aan, de stad zou ook Britser zijn dan een echte Britse stad.
De wekker stond om 6 uur, dat waren we al tijden niet meer gewend. Dus half slaperig hebben we de reis met de trolleybus, skytrain en gewone bus naar de pont in Tsawwassen (waar? Tsawwassen!) genomen. De tocht met de ferry was heerlijk. We voeren langs de Southern Golf Eilandjes. Kleine eilanden met veel dennebos en een woeste kust. Het weer werkte ook mee: het was vrieskoud met een winterzonnetje. Alleen ontbraken de Orka's nog. Die zijn er helaas alleen tussen april en oktober. Na het stuk varen bleek gelijk dat ze een Britse feeling aan het eiland wilde geven want er stonden dubbeldekkers klaar om de mensen naar de stad te vervoeren.

Nog voor 12 uur begonnen we aan de wandeling door de stad. Het was nog steeds fantastisch weer. De afgelopen maand in Vancouver hebben we wel geteld 2 dagen geen regen gehad en de vorm van de zon waren we al helemaal vergeten dus dit was erg aangenaam. We zijn een beetje door de straten van Victoria gezigzagd. Langs het water gelopen van de Inner Harbour, de winkelstraat van Governmentstreet en de kleine, en de oudste van Canada, Chinatown verkend. Na een flinke wandeling door Victoria hadden we alleen werkelijk geen idee waarom er in elke reisgids staat dat Victoria zo Brits is. Je kan een afternoon tea halen bij het Empresshotel (voor 60 dollar!), er zijn wat Britse pubs en hier en daar staat Fish & Chips op het menu maar verder is het een gewoon modern leuk stadje.

Als bierliefhebber is Victoria een fijne stad. De stad heeft een eigen brouwerij net zoals alle andere dorpen en steden op Vancouver Eiland. Daarnaast hebben bijna alle pubs in Victoria een eigen microbrouwerij. Dus in elke pub kan je weer nieuwe biertjes proeven. Dit zijn soms geniale IPA's tot waardeloze brown ales. Het lekkerste bier van een brewpub hadden we al gevonden op dag 1. Nadat we het centrum van Victoria hadden verkend, zijn we een lange wandeling gaan maken langs het water. Een leuke wandeling langs wat strandjes, de watervliegtuigterminal en bovendien met mooie winterse beelden van Victoria. Na deze wandeling kwamen we bij Spinakkers aan. Een pub aan het water waar je de watervliegtuigen de hele tijd kon zien stijgen en landen in de haven. Hoewel het kaasplankje hier erg treurig was, waren de 'Blue bridge double India pale ales' hier niet te versmaden. Een mooie nachtelijke wandeling terug en nog wat eten in Chinatown was het einde van een fijne eerste dag Victoria.

De volgende dag bleek het weer nog steeds fantastisch en zijn we de hele dag buiten gebleven. We hebben van de buitenkant het parlements gebouw gezien dat 's avonds wordt verlicht alsof het de voortuin van een Frans Bauer-fan tijdens de kerstdagen is. Daarna zijn we een stuk de natuur in geweest. Net zoals Vancouver heeft ook Victoria een gigantisch park. Hier hebben we een flink stuk gelopen en na een pittig stukje heuvel op lopen kwamen we bij een uitkijkpunt. Helaas bleek dat je op dit uitkijkpunt van de andere kant met de auto kon komen. Vanaf het uitkijkpunt hebben we nog een heel stuk langs de kust gelopen. Je kon de bergen van Olympia Park (dat is in de VS) aan de overkant zien liggen. Na een stukje klauteren door doornstruiken (ik heb nog steeds doorns in mijn handen zitten) kwamen we op het strandje. Kraakhelder water maar helaas nog steeds geen walvis gezien.

De laatste dag was het weer zoals we het de afgelopen maand alleen maar hebben gezien. Grijs, nat en naar. Alleen dit keer was het niet zo erg want we hadden een museum op het programma gezet. Het British Colombia Museum, een groot museum over de geschiedenis, de natuur en vooral veel over de 'first nations', dit wij nog simpelweg de Indianen noemen. Ook is er een grote IMAX bioscoop met natuur-en cultuurfilms. In eerste instantie wilde we 'IMAX under the sea' zien maar we hebben dit op het laatste moment gewijzigd in een film over Freediving. De wereld van het 'gewone' duiken is ons ondertussen redelijk bekend maar het Freediven is een volledig andere wereld. Fantastische beelden van mensen die met een hap adem en zonder enige hulpmiddelen naar 80 meter diepte duiken of mensen die met hulpmiddelen naar dubbel zo diep gingen. Debiele dieptes op één ademteug.

Daarna was het tijd op de laatste brewpubs te bezoeken om de volgende dag weer met de boot terug naar het vaste land van Canada te gaan. We hadden nog een paar dagen 'vrij' om 28 januari dan toch echt te beginnen met werken.

Werk in Vancouver

Robsonsquare

Met ons reisbudget konden we makkelijk drie maanden door Centraal Amerika reizen maar heel lang in Vancouver konden we niet meer teren op dit budget want het is een erg dure stad. Bovendien is alles nog duurder dan het lijkt want elke prijs die je ziet is zonder belastingen. Zo is in de pub een biertje rond de $6, dat is al aan de hoge kant maar als je afrekent komt daar nog de landelijke belastingen, de provinciale belastingen en de liquortax bij. Maar dan ben je er nog niet want er wordt geacht een fooi van minimaal 15% te geven en 20% als je tevreden bent. Dan is een biertje bijna dubbel zo duur als je eerst dacht.

Tijd om te werken dus. Eerst onze C.V. in het engels vertaald en daarna van de engelse C.V. een resumé gemaakt. Dit is een samenvatting van je C.V. waarin je ook je doel in het leven in zet. Sigh. Met onze resumé gingen we op pad. Ons eerste doel zou zijn om naar wat kroegen en barretjes te gaan om hier onze resume af te geven. Op dag 1 van het zoeken was het nog wat vroeg om naar kroegen te gaan dus besloten we eerst naar Angus One te gaan. Dit is een uitzendbureau dat wij gevonden hadden op het internet. Een uur later liepen we naar buiten... met een baan!

We zouden vanaf begin februari aan de slag gaan als 'Bus systems supervisor'. Dit zou betekenen dat we in Whistler, waar alle ski en sleesporten plaatsvinden, aan de slag zouden gaan. We zouden de bezoekers uit de bussen naar de juiste venue te sturen en mensen die uit de venues komen weer naar de juiste bus sturen. Niet echt heel ingewikkeld en het verdient redelijk.We hadden ons gelijk voor het werk ingeschreven ondanks dat ze nog niet veel duidelijkheid konden geven over de tijden, dagen en de slaapplaats die zij zouden regelen. We hadden werk. Joepie. Daarna zijn we gelijk door gegaan om een social insurance nummer en een bankrekening te openen. We waren weer een beetje meer gesetteld in Canada.


Toch was de onduidelijkheid over ons werk wel vervelend. We hadden er nog een e-mailtje aan gewaagd maar helaas was er helemaal niets bekend over werkroosters, minimum aantal uur dat we konden werken en de slaapplaats. Voorzichtig keken we om ons heen en vonden een Randstad uitzendbureau. Dat voelde wel vertrouwd en we hebben ons hier ook ingeschreven. Ook Randstad had gelijk werk voor ons. Wederom voor de Olympische spelen en dit keer in Vancouver wat toch onze voorkeur had. Bovendien konden ze gelijk duidelijkheid geven over het aantal uren en dagen (4 dagen werken, 1 dag vrij) en het verdient nog een klein beetje beter dan Angus One. Heel precies weten we nog niet wat ons werk gaat worden maar we gaan de bussen van de politie en security van de Olympische Spelen logistiek managen. Kortom wij zorgen dat op het juiste tijdstip de buschauffeur in de juiste bus zit met de juiste agenten en die sturen wij naar de juiste plaats. Mochten jullie in Nederland horen dat de bewaking tijdens de spelen zo een puinhoop is, dan is dat dus onze schuld :-)


Het gesprek met Randstad was op vrijdagmiddag en maandag moesten we laten weten welke shift we wilden draaien. Heel dapper van ons, besloten we de nachtshift te draaien zodat we overdag nog een beetje van de Olympische spelen konden meepakken. Helaas bleek maandagochtend dat er vrijdagmiddag na ons nog 2 mensen waren binnengelopen die dit ook hadden bedacht en helaas was die shift nu al vol. Nu gaan wij werken van 6.00 uur tot 15.00 uur zodat we toch nog wat van de spelen kunnen meepikken. 28 Januari is onze eerste dag.
Om te vieren dat we een leuke baan hadden gevonden, hebben we -naast wat Canadese biertjes- ons getrakteerde op 2 tickets voor de 1.500 meter schaatsen. Eigenlijk wilden we tickets voor het shorttrack of ijshockey maar dat is helaas niet te betalen. Voor de gein hadden we ook onze tickets op marktplaats gezet. Dit leverde gelijk een volle e-mailbox op met mensen die maar al te graag de tickets wilden overnemen. Tja wat doen je dan?


Maar goed, we hadden nu nog 2,5 week om semi-werkloos te zijn en de stad te verkennen. Semi-werkloos want er was nog wel een betaalde training van Angus One die we toch hebben bijgewoond. Hoewel we bijna zeker wisten dat we dit werk niet gingen doen waren we toch wel benieuwd en bovendien konden we die paar extra dollars wel gebruiken. Deze 'training' was ronduit genant. Na een paar uur was er geen woord gesproken over het werk wat we zouden gaan doen maar wel een een presentatie over de 4 mascottes en de betekenis, de uitleg over de olympische spelen en paralympics op een "knoop in je zakdoek"-niveau en kregen we nog wat socialevaardigheidlessen zoals dat het niet echt netjes is om iemand een 'cripple' of 'retard' te noemen.


Ondertussen zitten al bijna 4 weken in Vancouver en proberen steeds meer van deze levendige stad te verkennen. De afgelopen 4 weken is het maar 2 dagen droog geweest dus veel buiten zijn we niet. Hopelijk is het straks in het voorjaar een stuk beter zodat we naar Stanley Park, de stranden of de bergen in kunnen. Wel hebben we ondertussen een van de bekendste attracties van Vancouver bezocht: het aquarium. We hebben hier een dolfijnenshow gezien, met lichte heimwee gekeken naar het Carribische aquarium, zeeotters, haaien en schildpadden gezien, hele rare grote zoetwater vissen gezien die leven in de Amazone, voor het eerst Beluga's gezien (witte dolfijnen die rond de Noordpool zitten) en gezien wat er allemaal leeft voor de kust van Vancouver. Hopelijk kunnen we dat nog in het echt zien als we gaan duiken in dit koude water. Ook was er regenwoud waar veel beesten leven die in het 'echt' hadden gezien zoals macaws, luiaard en vlinders.

Nemo


Het onderwaterleven voor de kust van Vancouver

Kwallen

Dolfijnenshow
Een Beluga

De buurten en wijken van Vancouver zijn we ook beter aan het verkennen. We hebben een lange wandeling (door de regen) door Westend gemaakt waar we een tijd hebben gekeken naar de watervliegtuigen. Een heel kort bezoek aan Chinatown dat we verschrikkelijk vonden. Niet eens omdat er zoveel junks lopen maar vooral omdat ze in elke winkel haaienvinnen verkopen. De fik d'r in. En we hebben Kitsilano bezocht. Dit was vroeger de hippiebuurt en die hippies van toen wonen er nog steeds maar het is nu een soort Amsterdam Zuid geworden.

Ohja in het kader van integratie hadden we nog een belangrijke stap te nemen. Je bent een Vancouverite van niets als je niet rondloopt met een eigen koffiethermobeker. Goed voor het mileu, korting op je koffie en je de koffie blijft warm. Maar we zijn hiervoor ook geslaagd!

Dit weekend gaan we naar Victoria. De hoofdstad van British Colombia dat op Vancouver Island ligt. Een erg Brits stad, veel mensen noemen het meer Brits dan de gemiddelde Britse stad. Dus afternoon tea, pubs en fish & chips. Eigenlijk waren we van plan om naar Seattle te gaan maar dat werd een beetje te duur omdat nu te doen en bovendien speelt in maart Biffy Clyro in Seattle dus gaan we dat concert combineren met een bezoek aan de stad van Nirvana, Jimmy Hendrix, Presidents of the USA, the Melvins, Zeke...

Becoming a Vancouverite

Onze reis door Centraal Amerika lijkt alweer honderd jaar geleden, ondanks we 2 weken geleden nog in het warme Costa Rica rondliepen. We zijn er alweer aan gewend dat we water uit de kraan kunnen drinken, wc-papier in de wc kunnen gooien en niet de hele dag in onze korte broek kunnen lopen. Onze diepgebruinde huid begint weer wat wit te worden en we beginnen al langzaam te wennen aan het Canadeze leventje, nog een paar weken en we voelen ons echte 'Vancouverites'. Het settelen in Canada lukt aardig want we hebben ondertussen een telefoon, een huis en een fiets. We hadden als een kip zonder kop door Vancouver lopen rennen om alles te regelen dus nu was het wel tijd voor een feestje, en dat kwam wel mooi uit want het was oud-en-nieuw.

Gastown

We waren in ons nieuwe huisje, dus een wijntje om te proosten op ons nieuwe huisje was wel op zijn plaats. Er wordt geen drank, bier of wijn verkocht in supermarkten, daarvoor moet je naar een speciale drankwinkel. Gelukkig zit er niet zo ver van ons huis een liquorstore. Vol goede moed ging ik daar een flesje kopen. Helaas werd mij het flesje bij de kassa geweigerd omdat je 2 soorten ID mee moet nemen. Twee ja! Dus weer helemaal terug naar huis om mijn paspoort te halen en uh... tja... ik had alle nutteloze pasjes uit mijn portemonee gehaald en had eigenlijk alleen mijn paspoort. Gelukkig bedacht ik dat ik me duikpasjes bij me had, waar ook mijn foto op staat. Dus het is nu drank halen met duikpasjes!

Daarna zijn we terug de stad ingegaan om Vietnamees te eten en een plek te zoeken om oud-en-nieuw te vieren. Helaas worden bij de meeste kroegen een entree gevraagd van 50$ of meer per persoon. Wij hadden geen zin om dat ergens te betalen om vervolgens te concluderen dat we het er helemaal niet leuk vinden. Gelukkig vonden we een drukke pub waar we gewoon naar binnen mochten lopen. We wilden eigenlijk alleen een biertje drinken om daarna verder te zoeken naar leuke feesten maar we zijn niet meer vertrokken. Een lange avond dat we gevierd hebben met een Amerikaans koppel, die wij Hoegaarden hebben leren drinken. Er is geen vuurwerk in Vancouver en het wordt niet echt buiten gevierd maar toch een leuk feestje. Echt een aanrader om Oud-en-Nieuw te vieren is Vancouver niet, daarvoor moet je toch echt naar Edinburgh.

Het werd een kort nachtje in het hostel en met een gigantische kater begon 2010 (twenty-ten, zoals het hier heet). Het hostel was een gigantische grote teringbende. Er lagen mensen in onze kamer die er niet hoorde en zelf ook niet wisten waar ze waren. Flessen drank en bier overal, terwijl alcohol verboden was in het hostel. Brakke en halfdode mensen liepen verdwaasd door de gangen en op het tapijt zaten dubieuze vlekken. Ja een mooie dag om definitief te vertrekken naar ons eigen huisje. De laatste spullen in de tassen proppen en gaan. 2010 beginnen in ons eigen huisje in Vancouver.

De volgende dagen waren even niet zo hectisch als de week ervoor. We hebben een beetje de wijk verkend. Er is op loopafstand een mega grote chinese (!) supermarkt. Je kan er geen kaas of pizza vinden maar wel 380 soorten tofu (zachte, halve zachte, stevige, heel stevige, gefrituurd, gemarineerd, gerookt, megaverpakking, al in blokjes gesneden enz.), groenten waar ik nog nooit van gehoord heb, rijen vol met sojasausen, chilisausen, pepersausen, bonensausen en noedels van alle soorten en maten. Ook zijn er levende vissen, kreeften en krabben. Hoewel levend? Die liggen zo op elkaar gestapeld in het water dat het erg naar is om naar te kijken. Er is ook nog een groot schap met allerlei vegetarisch nep vlees en vis. We hebben de gestoomde vega visballetjes geprobeerd: geen groot succes.

Dat hier een grote Chinese supermarkt is, is ook niet zo gek. Er zijn heel veel Aziaten in Vancouver. Als ik zeg dat de helft van de bevolking Aziatisch is zal ik niet ver van de waarheid liggen. Het zijn vooral heel veel Chinezen (vooral ge-emigreerd vanuit Hongkong toen dat weer in Chinese handen kwam). Vancouver heeft de op 2 na grootste Chinatown van Noord Amerika (na NY en SF) maar er zijn ook veel Vietnamezen, Japanners, Koreanen en Thaien. Naar het schijnt is Vancouver ook de plek voor het lekkerste Aziatische eten buiten Azie zelf. Vooralsnog zijn we nu even blij dat we weer zelf kunnen koken maar we gaan zeker nog culinair dieper in Vancouver duiken. Het begin is veel belovend.

Als we geen trek hebben in Aziatisch eten, is er dichtbij een 'gewone' supermarkt (die ook gerund wordt door Chinezen), de Starbucks, de Liquorstore (vergeet de 2 ID's niet) en andere winkels. Dit is allemaal op loopafstand, dus we zitten in een redelijke rustige buurt maar die is zeker niet uitgestorven. Bovendien is 25 minuten flink doorpeddelen op de fiets het midden van Downtown. We zijn erg blij met ons huisje en de lokatie.

In de richting van Downtown komen wij na 10 minuten fietsen op Commerical Drive. Dit was vroeger 'Little Italy' en dat is ook nog te zien aan de Italiaanse Espressobarretjes waar de oude Italiaanse mannetjes voor zitten om de laatste voetbaluitslagen van 'thuis' te bespreken. Nu is deze straat ook gekaapt door kunstzinnige types, skateboarders, studenten, lesbos (het is de Lesbo-wijk van Vancouver, niet de Gay-buurt, dat ligt weer ergens in West End) en andere (sub)culturen. Dit levert een hele leuke levendige straat op met gekke winkeltjes (oa: Dutch Girl Chocolates met Belgische bonbons en DROP) maar vooral heel erg veel restaurantjes en kroegen. Zo zit er een Ethiopisch, Japans, Thais, Vlaams, Italiaans, Spaans, Carribisch en een Indiaas restaurant naast elkaar. Maar soms zijn er ook geniale fusions: zo is er een tapas restaurant met Aziatische en Mediteraanse hapjes met een grote Belgische bierkaart (oa grimbergen, affligem, delerium van de tap en honderden Belgische bieren uit de fles waaronder 'mijn' Westmalle Triple). Ook genoeg kroegen die opteren om onze stamkroeg te worden.

Op deze manier leren we langzaam de buurten van Vancouver te kennen. De eerste week waren we vooral in Downtown en in Gastown (en een stukje China town), nu zitten we vooral op Commercial drive en zo nu en dan fietsen we naar een andere wijk. Dit weekend zijn we naar Granville Island gefietst. Dit zou een hele mooie fietstocht zijn langs het water van False Creek maar helaas is daar nu een Olympisch dorp neer gezet waardoor wij er nu niet doorheen mochten. Nu hebben we vanaf de buitenkant maar even de kamers van de sporters bekeken en geconcludeerd dat het best mooie kamers zijn. De flats waar de sporters inkomen worden na de spelen gebruikt als (sociale) huurwoningen, het zijn dus echt leuke huisjes om te wonen. Bovendien ligt het in het midden van de stad. Na ons ommetje -en toch nog steeds mooie fietstocht- kwamen we aan op Granville Island. Granville Island is een schiereiland dat vol staat met industriegebouwen uit begin 20ste eeuw. De industrie is ondertussen vertrokken maar de gebouwen zijn in gebruik door winkeltjes en kunstenaars. Ook zit er een grote overdekte voedselmarkt met vele groenten-, kaas-, vis-, vlees- en delicatessestands. Na wat gestruin over de markt en de verschillende winkeltjes zijn wij neegeploft bij de Granville Island Brewery. De tour door de brouwerij zullen wij een andere keer maken, wij zijn gelijk doorgegaan naar het proeflokaal om na wat biertjes weer een zware tocht terug naar ons huisje te maken.

Wij zijn nu 2 weken in Vancouver en hebben nog steeds het gevoel nog maar weinig van de stad gezien te hebben. We zijn nog niet eens in Stanley Park geweest, wat een absoluut hoogtepunt zou moeten zijn aan het een bezoek van Vancouver. Ook kunnen wij de aankomende weken nog West End, Yaletown, Kitsilano en nog andere wijken bezoeken. Er is nog genoeg te zien om ons de komende weken zoet te houden en dan heb ik het alleen nog maar over de stad zelf.
Dan moet er ook nog gewerkt worden, daar is ook positief nieuws over te melden maar dat komt volgende keer :-)