Open Water Scuba Instructors!

Ja! We zijn geslaagd voor onze instructeursexamen en Martine en ik zijn nu PADI-duikinstructeurs! Het is op zich nog niet zo heel lang geleden dat we zelf leerden duiken. Ik heb vier jaar geleden leren duiken in Griekenland en Martine duikt nog maar 3 jaar. Na haar eerste duik in Kroatie was ze vrij stellig dat ze nooit meer met haar hoofd onderwater zou gaan. En nu is ze zelf instructeur..... het kan raar lopen. Nadat we zelf gebreveteerd waren als open water duikers hebben we aardig wat stappen doorlopen voordat we nu zelf instructeur zijn. Na de begincursus hebben we gedoken in zeeland om de advanced open water curus te doen en de nitroxspeciality, daarna hebben we levens gered in Vinkeveen tijdens onze rescuecursus en ook hebben we een zeer intensieve divemastercursus in Nederland gedaan. Drie weken geleden zijn we gebreveteerd als EFR-instructeur en 2 weken geleden begonnen we aan onze instructeursopleiding en nu zijn we eindelijk zelf instructeur!

Ruim 2 weken geleden begonnen we aan onze Instructor Development Course (IDC) bij de Dive College International in Bavaro. De course director, zeg maar de instructeurs-trainer, is een Nederlander: Ferry Sneekes. In 12 dagen wordt je helemaal klaar gestroomd om instructeur te zijn. Je leert les geven in het klaslokaal, in het zwembad en in zee. Je leert veel over veiligheid en over aansprakelijkheid. Duiken met kinderen en natuurlijk alle PADI-cursussen. Het is heel veel stof dat je te verwerken krijgt maar zeker wel leerzaam.



Na 12 dagen in het klaslokaal, zwembad en in de zee was het eindelijk tijd voor ons examen. Het examen wordt afgenomen door een onafhankelijke examinator, je wordt dus niet beoordeeld door je 'eigen' course director. Het Instructor Examination (IE) wordt in de Dominicaanse Republiek maar een paar keer per jaar gehouden en dit keer werd het in Bayahibe gehouden. Dat is erg gunstig want de zee is veel rustiger in Bayahibe dan in Bavaro. Bovendien had ik nog goede herinneringen aan Bayahibe na de duik op het Saint George Wreck. Het examen werd gehouden in de Iberostar, een heel mooi hotel in Bayahibe.

We begonnen op vrijdagavond met een orientatien en ontmoette we de examinator. Een aardige Zwitser. Er werd ons verteld wat er van ons verwacht werd dat weekend. Daarna begon gelijk het echte werk. Het duiktheorie-examen. Voor veel mensen het grootste struikelblok. Het zijn eigenlijk 5 examens over fysika, fysiologie, de duikplanner, duikvaardigheden & omgeving en de duikuitrusting. Elk examen bestaat uit 12 vragen en binnen 1,5 uur moest je klaar zijn. Tijdens onze divemastercursus hebben we zeer uitvoerig de theorie behandeld en tijdens de testexamens bleek het voor ons ook niet echt een heel groot probleem te zijn. Gelukkig ook tijdens het echte examen niet, ik scoorde zelfs een volledige 100%. Vrijdag hadden we dus de eerste hobbel al genomen.

Zaterdag werd een lange dag. We begonnen in het zwembad. We moesten eerst enkele vaardigheden uit de Open Water cursus op demonstratieniveau laten zien. In totaal 5 skills. Ik vreesde alleen het uittrekken en aantrekken van de duikuitrusting onder water en helaas was dit precies een van de skills die we moesten laten zien. Toch ging het voor ons beide erg goed. Zowel Martine als ik hadden beide één 4 gescored en de rest allemaal 5'en (op een schaal van 1 tot 5). Daarna moesten we beide een volledige les in het zwembad geven. Dus een goede briefing geven, een demonstratie doen van een skill, problemen oplossen, beoordelen of de studenten de vaardigheid beheersen en een debriefing geven. Ik had ongeveer de makkelijkste skill die er is, maar Martine had de CESA, een gecontroleerde zwemmende noodopstijging. Iedereen hoopt deze skill te vermijden, maar Martine was de gelukkige. Gelukkig ging het erg goed en hadden we weer bijna de volledige 5 punten.

In de middag begonnen we met het 'Padi systems, standards and procedures examination'. Een vervelend examen over alle regels van Padi. Het is een openboek examen waar je de Instructor Manual en de Guide to Teach bij mag houden. We kregen 50 vragen over hoeveel cursisten je mee mag nemen, minimale leeftijden, papierwerk en wat je allemaal als instructeur moet en mag. Het is simpel opzoekwerk, dus niet echt een probleem (hoewel er in onze groep toch iemand is gezakt op dit onderdeel). Na dit examen kregen we de 'knowledge development presentations'. Je moet een presentatie geven over een vraag uit een van de duikcursussen die we als instructeur mogen geven. Martine had een presentatie over duikplanning en ik mocht uitleggen wat je moet doen als er een duiker vermist wordt uit de rescuecursus. Ook dat was weer een succes (Martine had zelfs weer de volledige 5 punten) en na een lange en vermoeiende dag was de zaterdag voorbij en werd er al voorzichtig een biertje gedronken op het bijna halen van het examen.

Toch konden we natuurlijk niet te vroeg juichen want zondag gingen we de zee in. Het werkte ongeveer hetzelfde als in het zwembad. We moesten weer een briefing geven, probleem oplossen, vooral op veiligheid letten en daarna weer een goede debriefing geven. Ook dit haalde we en toen was er nog maar een hobbel: de rescue-oefening. We moeten demonstreren hoe we een bewusteloze niet-ademende duiker aan de oppervlakte zouden redden. Het werd nu voor het eerst echt spannend want Martine haar eerste poging ging niet vlekkeloos en ze moest dit herkansen. Gelukkig ging de herkansing wel vlekkeloos en waren we eindelijk klaar. Schijnbaar waren onze algemene duikvaardigheden goed genoeg en waren we professioneel genoeg want daar werden we ook nog op beoordeeld. Zondagmiddag waren we eindelijk geslaagd!

We zijn gelijk teruggereden naar Bavaro en was er reden genoeg voor een feestje. Alle nieuwe instructeurs maar ook veel collega's en vrienden waren op het strand om te vieren dat er 6 nieuwe Open Water Scuba Instructors waren. Ik geloof dat het erg laat werd.



Dus nu zijn we PADI Open Water Scuba Instructors en mogen we les gaan geven. Van discover scuba diving (introductieduik) en openwaterscursus tot en met rescuecursus en zelfs de divemastercursus mogen wij geven. Daarnaast ook nog speciale programma's voor kinderen (bubblemaker en sealteam) en 3 specialities: Peak Performance Buoyancy (beter leren trimmen), Project AWARE Specialty (goed omgaan met de natuur als je duikt) en AWARE - Coral Reef Conservation.

Owh, eigenlijk mogen we nog helemaal geen les geven want PADI moet eerst alle papieren verwerken (en mijn creditcard belasten). Dit duurt maximaal 10 werkdagen maar hopelijk en waarschijnlijk gaat het sneller. Toch gaan we niet stilzitten want de aankomende twee dagen doen we nog een extra opleiding tot specialtyinstructor. Je kan nadat je gebreveteerd bent als duiker heel veel verschillende gespecialiseerde duikopleidingen volgen zoals wrakduiken, stromingsduiken, nachtduiken, diepduiken, duiken met verrijkte lucht en vele anderen. Om deze specialities te kunnen geven moet je speciality-instructor zijn. Voor 5 van deze specialities volgen we de aankomende dagen de specialityinstructortraining zodat we ook specialities kunnen geven.
1 Juli gaan we beide weer aan de slag. Terwijl wij bijna drie weken weg zijn geweest is er waarschijnlijk op beide duikbasissen veel veranderd en hopelijk kunnen we beide veel les gaan geven!

De afgelopen maanden

We zijn nu 2,5 maanden in de Dominicaanse Republiek. Morgen begint een nieuw hoofdstuk want dan beginnen we aan onze opleiding tot duikinstructeur (Instructor Development Course, IDC). We hebben erg veel zin om hier eindelijk mee te beginnen.

De afgelopen maanden was het werk was over het algemeen fijn maar toch kan ik dit de meest fijne maanden van onze reis noemen. Het duiken blijft natuurlijk heel fijn. Hoewel het niet het mooiste rif ter wereld is en het zeker rif zeer niet meer zo gezond is (soms lijkt het wel een greenpeace-reclame om te laten zien hoe slecht het gaat met de zeeen), blijft er voldoende te zien. Alle duiken zijn relatief ondiep tot ongeveer 12 of 13 meter diepte. Er zijn enkele mooie rifduiken op duikplaatsen met namen als Coral Garden, Rondana, Tunnel reef en Coco Loco. Daarnaast zijn er nog 2 plekken met wat caverns (grotten waarbij je in de 'lichtzone' blijft') en 'swimthroughs' zoals Patato en Cavernas. Dat zijn erg leuke plekken om met wat gevorderde duikers door heen te zwemmen. Toch blijft mijn favoriete duikstek het wrak waar ik elke dag tegen aan kijk: Wreck Astron. Een Russisch schip dat hier ruim 30 jaar geleden gecrasht is. Iedere Dominicaan heeft een ander verhaal over hoe en waarom het daar gestrand is, dus ik kan lekker creatief zijn bij de briefing :-) Het wrak ligt nog gedeeltelijk boven water maar ligt ook 13 meter onderwater. De schroef, motor en grote stukken van het schip zijn nog goed zichtbaar onderwater. Maar ook is er heel erg veel leven op, rond en in het wrak.

Tijdens het duiken is er genoeg onderwaterleven te bekijken. Je ziet genoeg kleine tropische visjes waar ik de naam niet van weet maar je komt ook geregeld een barracuda, murene, puffervis, porcupinefish en een koraalduivel tegen. Als je echt mazzel hebt zie je een stingray, schildpad of een verpleegsterhaai. Niet echt saai dus.

Helaas kunnen we niet zoveel duiken als we zouden willen. Ik heb nog mazzel gehad dat de vaste divemaster bij Bahia eerst een probleem had met PADI, de wereldwijde duikorganisatie, en hij niet mocht werken als divemaster en daarna ging hij nog op vakantie. Hierdoor kon ik elke ochtend de duik doen met gebreveteerde duikers. Ondertussen is hij ook weer volledig terug en is het heel erg laagseizoen dus het aantal duiken is drastisch teruggelopen. Martine duikt nog veel minder bij Palma Real omdat ze daar moet werken met twee Dominicaanse instructeurs die weigeren te werken met een blanke en/of een vrouw. Daarom hebben we beide de afgelopen twee maanden ons ook meer gericht op het verkopen van duiken en andere watersportactiviteiten. Ondanks we dit niet echt heel leuk vinden, gaat dit ons wel erg goed af. Martine had vorige maand de hoogste commissie van heel Scubaquatic en ik had het meeste van mijn basis.

Toch blijkt dat dit vele verkopen ons nu tegenwerkt. We willen natuurlijk als we straks klaar zijn met de IDC zoveel mogelijk gaan duiken en opleidingen gaan geven. Dat is de reden dat we hier zijn en waarom we de IDC gaan doen. Nu heb ik gepraat met mijn baas maar die wil helemaal niet dat ik na mijn cursus ga werken als instructeur omdat er al 3 instructeurs zijn bij Bahia. Hij wil me houden als verkoper. Nu verdient het verkopen misschien wel meer maar dat is natuurlijk niet mijn bedoeling. Ik wil ervaring opdoen als instructeur. Dus momenteel ben ik aan het kijken of ik bij een andere basis kan werken of hopelijk wordt er zo druk dat ik ook les kan geven. Hoe het straks moet bij Martine is nog helemaal de vraag. De manager van de duikbasis wil Martine graag houden als instructeur maar dat gaat natuurlijk niet samen met die 2 oelewappers die daar nu les geven... We zullen het straks allemaal wel gaan zien.


Maar wat nu nog het meeste tegenvalt is dat er na het werk hier niet zoveel te doen is. Er zijn hier in de Punta Cana/Bavaro omgeving alleen maar hotels langs het bijna 50 kilometer lange strand. Deze hotels zijn volledig willekeurig neergezet en de infrastructuur daaromheen is daar stukje bij beetje op aangepast zonder echt een plan te hebben of uberhaupt een beetje na te denken (sowieso niet echt een eigenschap waar veel Dominicanen belast mee zijn). Dat betekent dat er rond de hotels op mega onlogische manier de wegen lopen en langs deze wegen vind je soms een winkeltje of een barretje. Dit ligt dus helemaal uitgerekt over 50 kilometer. Omdat het over grote afstanden gaat kan je dat niet lopen en om je te verplaatsen moet je een motorconcho (motortaxi) nemen. Dus het niet echt makkelijk om na het werk iets te gaan doen. Daarnaast 'leeft' het hier ook niet echt. De meeste mensen die hier werken wonen in Higuey dat 45 minuten met een bus landinwaards is. Soms drinken we na het werk een biertje met een collega en na de EFR-instructeursopleiding hebben we het laat gemaakt met onze medecursisten (die ook onze medecursisten zijn tijdens onze IDC. Langzaamaan leren we gelukkig steeds meer mensen kennen. Dat is weer fijn.

Hoe dan ook, we blijven na de IDC nog 3 maanden hier werken. Hopelijk als instructeur maar anders als verkoper. We hebben namelijk onze laatste stappen in onze reis gepland en bijna alles al geboekt. We blijven dus de maand september hier nog werken en zodra we ons geld gekregen hebben vertrekken we via Santo Domingo weer naar Fort Lauderdale. Dat is de enige vlucht die we nog niet geboekt hebben want deze vlucht is momenteel relatief heel duur. Dan vertrekken wij op woensdag 6 oktober vanaf Fort Lauderdale naar Cartagena in Colombia. Voor alle mensen die nu in paniek schieten, Colombia is allang niet meer zo onveilig zoals de meeste mensen denken. Zoals de Colombiaanse reclame op CNN zegt: the only risk is that you want to stay. We hebben al heel veel goede verhalen gehoord over Colombia en zijn daar erg benieuwd naar. Een land met de Amazone, junglewandelingen, moderne steden, fantastische stranden, koloniaalse steden, bergen van de Andes en duiken in de Carribische en vooral in de Pacifische zee. Daarna reizen we via Ecudor naar Peru. We hoopten nog naar de Galapagoseilanden te gaan maar zolang wij geen loterij winnen zit dat er helaas niet in.

Vanaf Lima, de hoofdstad van Peru, vliegen we op 12 december naar New York. We hebben nog wel een tussenstop en wederom op Fort Lauderdale. We blijven dan een volledige week in New York. Na een week New York vliegen we 19 december eerst nog naar Reykjavik om daar nog 2 nachten te blijven en dan zijn we 23 december weer in Nederland. We komen om 11.50 uur aan op schiphol. Dus jullie hebben nog een half jaar om aan de welkomsspandoeken te werken!

Emergency First Response Instructeurs

Afgelopen weekend zijn Martine en ik beide geslaagd voor onze Emergeny First Response(EFR)-instucteur opleiding! Wie-hoo! Deze opleiding is officieel niet onderdeel voor onze opleiding tot PADI-duikinstructeur maar het is wel een vereiste om EFR-instructeur te zijn voordat we mogen beginnen aan de opleiding tot PADI-duikinstructeur.


EFR is een organisatie dat je kan trainen wat je moet doen in medische noodgevallen. Het is dus een soort rode/oranje kruis. Hoewel we begonnen aan de cursus met het gevoel van 'nouja, het moet maar omdat we straks duikjuf willen zijn', vinden we het nu leuke cursussen om te geven. Bovendien wordt het wereldwijd, en dus ook in Nederland, erkend als EHBO opleiding.

We waren beide al getraind als EFR-verlener maar nu mogen we ook de cursussen zelf geven. Het zijn eigenlijk 3 cursussen. De eerste cursus is 'primary care'. Dit is de cursus waarbij je leert wat je moet doen bij levensbedreigende situaties. Dus levenslijnen in de gaten houden, beademen, hartmassages, defilibraties (ah, daarom hangt dus overal een AED), shockmanagement, serieuze bloedingen en problemen met de wervelkolom.



De tweede cursus is 'secondary care'. Dit zijn situaties die levensbedreigend zijn (maar dat wel kunnen worden). Je leert handelen en vooral veel vragen als iemand zich ziek voelt of een ongeluk(je) heeft gehad. Daarnaast veel verbinden en plakken.

Als laatste kunnen wij ook de cursus 'care for children' geven. Dit is eigenlijk hetzelfde als de primary care en secondary care maar dan alleen gericht op kinderen en babies. Voor veel noodgevallen bij kinderen en babies moet je hetzelfde doen als bij volwassen, maar soms is het heel anders. Je kan bijvoorbeeld voorstellen dat je een hartmassage bij een baby toch een stuk anders doet dan bij een volwassene.



We hebben twee dagen lang alle vaardigheden opgefrist en geleerd hoe je de theorie en vaardigheden moet overbrengen op cursisten. Nog wat presentaties, workshops en een groot examen later waren we gebrevetteerd.

Zijn er nog mensen die een officieel erkend CPR-, eerste hulp- of care for children-diploma willen behalen? Dat kan nu dus bij ons :-)

Laat nu de PADI-duikinstructeursopleiding maar beginnen. Nog een weekje!