donderdag 30 juli 2009

Prikkerdeprik

Nadat eerst de 100 dagen grens is bereikt is nu ook de 10 weken grens bereikt tot onze reis. Het komt dus nu echt dichtbij. Daarbij zijn er ook steeds meer dingen die geregeld moeten worden, een daarvan zijn de vaccinaties.


Om ons avontuur niet te laten verzieken door een infectie, virus of een andere aandoening hebben we wat voorzorgsmaatregelen genomen. We zijn naar een reisdokter gegaan om een plan te maken om ons het beste te beschermen. Gelukkig hebben we niet het volledige scala aan prikken nodig want niet alles ziektes komen in Latijns-Amerika voor en ten tweede waren we nog gevaccineerd tegen Hepatitis A en DTP van onze reis naar Egypte, hiervoor zijn we respectievelijk nog 25 en 10 jaar beschermt.


Ondanks we buiktyfustabletten hadden voor Egypte, zijn we dit keer ook gevaccineerd door middel van een prikje tegen buiktyfus. De tabletten zijn maar één jaar beschermend en een vaccinatie 3 jaar. Het is jammer dat we voor Egypte niet al een prik hadden gekregen, want dat had alweer gescheeld. Overigens is deze vaccinatie niet 100% veilig, dus moeten we goed op onze hygiëne letten, ook natuurlijk om reizigersdiaree te voorkomen. We zijn 3 weken door Egypte gereist zonder 'de vloek van de Farao' tegen te zijn gekomen, dus moeten nu ook wel de vloek van de uh... zonnegod kunnen vermijden. Dat eist wel dat we erg goed moeten opletten wat we eten, geen water uit de kraan drinken en eigenlijk alleen eten wat gekookt, gebakken of gepelt is. Daarnaast nemen we natuurlijk Loperamid en OTS mee, om diarree te stoppen en uitdroging te voorkomen.

Hepatitis B hadden we ook nog niet, dus daar zijn we ook mee begonnen. Volgens de reisdokter was deze niet echt nodig voor ons, maar je zal net zien dat je in een net niet zo hygiënisch ziekenhuis komt te liggen met vuile naalden. Better safe than sorry. Ons eerste prikje hebben we al gehad, in Augustus krijgen we ons tweede prikje en omdat het derde prikje een half jaar later moet, zullen we deze tijdens ons reis halen. Waarschijnlijk in Canada.


Een van de meest nare ziektes die we kunnen oplopen is Gele koorts. Een van de ziektes die overgedragen kan worden door de altijd vriendelijke mug, als het even tegenzin kan je er zelfs aan overlijden. Gelukkig is daar een vaccinatie tegen. Helaas moesten we hiervoor naar de GGD omdat niet iedereen deze vaccinatie mag geven. Dus moesten we ook weer consultkosten bij de GGD betalen (les: ga gewoon gelijk naar de GGD of AMC dan kan je daar alles in 1x regelen). Een uiterst vriendelijk dame heeft ons ondertussen gevaccineerd. De Gele koorts vaccinatie is overigens ook belangrijk omdat sommige landen je aan de grens kunnen weigeren als je geen gele koorts vaccinatie hebt, maar gelukkig hebben we stempels in ons officiële vaccinatieboekje staan.

Een ander nare infectie van de mug is natuurlijk Malaria. De grove planning zegt dat we ongeveer de eerste 3 maanden in centraal Amerika zitten, dat is midden in het Malariagebied. Dus voor de eerste 3 maanden hebben we anti-malariatabletten mee. Het is overigens nogal een puzzel, want je hebt verschillende anti-malariamedicijnen die worden geadviseerd voor verschillende gebieden. Wij gaan eerst aan de Paludrine en later aan de Malarone. Dit was de beste optie zonder nare bijeffecten, want bijvoorbeeld van Lariam kan je licht psychotisch raken en mag je niet meer duiken. Deze pillen zijn wel een rib uit ons lijf. Toch wil je niet het risico lopen. Als we later nog naar Zuid-Amerika gaan, of weer terug naar Centraal-Amerika zullen we lokaal Malariapillen aanschaffen.

Naast Malaria en Gele Koorts kunnen muggen NOG meer ellende overbrengen: de knokkelkoorts, ookwel: Denque. Hier kan je je niet tegen vaccineren, dus als een mug je prikt en hij brengt het virus over, ben je gewoon het bokje. Je bent dan goed ziek met koorts, spontane blauwe plekken, bloedingen en een 20% verhoogd hematocriet (zal het binnenkort op de Dopinglijst komen?). Als je genezen bent kan je weer vrolijk verder en ben je gelijk immuum voor die ene denque-variant. Het vervelende is dat er 4 soorten denque zijn en als je al een keer de knokkelkoorts heb gehad en je wordt besmet door een van de 3 andere zusjes wordt je gevaarlijk ziek. De kans dat die laatste gebeurt is trouwens heel erg klein.

Maar voorkomen is beter dan genezen dus we zullen er veel aan doen om niet geprikt te worden door muggen. Dus zoveel mogelijk slapen onder een klamboe, bedekkende kleding en antimug met DEET. Het nare is dat de malariamug vooral 's avonds actief is en de gelekoort-en denquemug vooral overdag actief is. Kortom je moet je 24/7 beschermen.

Dan zijn er nog een paar ziektes die we voorledig links laten liggen. Zoals Japanse encefalitis, dat alleen in Azië voorkomt (en overigens ook weer door muggen wordt overgedragen) en de Meningitis, dat voornamelijk in Afrika voorkomt. We nemen niet de vaccinaties tegen hondsdolheid. Ten eerste omdat het toch niet echt werkt, als je gebeten wordt door een hond/vos/vleermuis/aap moet je sowieso naar het ziekenhuis. Je wordt dan gelijk ook behandeld tegen hondsdolheid. Deze vaccinatie is vooral voor mensen die diep in Afrika in grotten werken, ver buiten medische assistentie en voor ... fietsers (waarschijnlijk iets met honden en kuiten). Het is voornamelijk van belang om je niet te laten bijten, likken of krabben door deze beesten. Dan zijn daar nog de immer gezellige teken, deze parasitaire mijten kunnen ziekte van Lyme en Teken-encefalitis overbrengen. Gelukkig is Latijns-Amerika niet echt hun gebied. In Canada zitten ze wel, maar hopelijk niet in hartje winter. Als laatste van alle nare beestjes heb je nog: bilharzia. Ik dacht eigenlijk dat deze alleen rond de Nijl zat maar ook een heel klein beetje in Latijns-Amerika. Dat zijn van die larven die door je huid naar binnen gaan en vreet dan wat organen op. Naar dus! Gewoon vermijden om in stilstaand water in gevaarlijke zones te staan.

De vaccinatie waar we het meest over getwijfeld hebben is TBC. De ziekte is erg naar en je kan er wederom aan overlijden als er niets aan doet. Hij komt niet erg veel voor in Latijnsamerika zoals je kan zien op het kaartje en je krijgt het voornamelijk als je veel en intensief contact hebt met de lokale bevolking, als je daar bijvoorbeeld werkt of stage loopt. Aangezien wij het risico niet zo groot achtten besmet te raken en omdat het vaccin sowieso niet 100% werkt hebben wij gekozen om NIET deze vaccinatie te nemen. Het vaccinatieproces is ook nog eens een naar proces met een prikje dat een zweertje gaat worden dat weer open gemaakt gaat worden en dan nog 5-6 weken gaat pussen op je arm. Joepie. Wel hebben we de Mantoux-test genomen, hieruit is gebleken dat we nú geen TBC hebben, dit laten we ook weer doen als we terug komen zodat als we toch in aanraking met TBC zijn geweest alsnog behandeld kunnen worden.

Dan denk je alles wel gehad te hebben en dan komt er een Mexicaanse Griep opzetten, misschien kunnen we ons nog vaccineren voordat we vertrekken. We zijn dat nog aan het uitzoeken.

dinsdag 28 juli 2009

Duiken in zeeland

Nadat we vorig jaar al een lang weekend hadden gedoken in Zeeland zijn we afgelopen weekend teruggegaan om te kijken hoe het met de kreeften en krabben in Zeeland is gesteld. De voornaamste reden dat we naar Zeeland zijn gegaan is om een stromingsduik te maken met een cursist in de Oosterschelde in het kader van onze Divemaster-opleiding, maar daar hebben we gelijk een heel weekend aan vast geplakt.

Vrijdagmiddag heen gereden en zondagmiddag helaas al weer terug, dus 2 volle dagen in Zeeland gezeten. We stonden op een camping tegen het centrum van Zierikzee aan, met de toepasselijke naam: 'Camping Zierikzee'.

We zijn niet gelijk het water ingesprongen maar vrijdag eerst een beetje door het stadje gelopen, wat gegeten en een biertje gedronken. Best een leuk stadje dat Zierikzee.
Zaterdag natuurlijk wel het water in. Zowaar een keertje duiken zonder cursisten of andere 'verplichtingen' onderwater, dus gewoon lekker duiken. Wél had ik de camera mee genomen, maar dat fotograferen onder water blijft toch een vak apart. Zeker met slecht zicht, weinig licht en objecten die niet stil blijven zitten.
De twee duiken van zaterdag zijn gemaakt in het Grevlingenmeer, dit keer bij Dreischor. Daar is een kunstmatig rif aangelegd door middel van 'Reefballs', rond dit rif is erg veel leven te bekennen. We hebben hier 2 duiken op dezelfde plek gemaakt omdat er genoeg te zien is. Hier een impressie:
Een kreeft

Een zeeanemoon

Wat zakpijpjes en een japanse Oester

Het duiken in Nederland en dan vooral in Zeeland kan dus echt heel mooi zijn. Zeker de twee duiken van zaterdag met een redelijk zicht is er veel te zien en te beleven onderwater. Het is geen Egypte of Australië, maar op een andere manier ook heel erg mooi.















Op zondag moesten wij onze Divemaster-pet weer opzetten. Wij gingen met een cursist die een Advanced Open Water-cursus volgt, de vervolgcursus op de basiscursus 'Open water', een stromings/getijde duik maken in de Oosterschelde. Het meest ideale moment om deze duik te maken is tijdens de hoogwaterkentering. Hierdoor is de stroming niet zo sterk en is er veel vers, schoon water de Oosterschelde binnengestroomt. Wij gingen de duik maken bij misschien wel de meest bekende duikplek in Nederland: de Zeelandbrug.

Het slechte nieuws voor ons is dat ter hoogte van de Zeelandbrug de hoogwaterkentering afgelopen zondag al om 5 voor 7 in de ochtend was. Dit betekent dat je ongeveer 10 over half 7 in het water wilt liggen. Daarvoor moet je ook nog omkleden, briefing doen en helemaal klaar zijn. Dus om 5 uur ging de wekker al! Maar wij konden eigenlijk niet echt klagen want de groep die uit Amsterdam kwam was natuurlijk nog vroeger op.

Ik had mijn camera deze duik niet mee en dat is op zich erg jammer want er waren weer veel mooie dingen te zien. Vooral de pijlers van de brug zijn erg mooi begroeid, de kreeften zijn zo groot dat je er met een familie een jaar van zou kunnen eten, flink wat vissen zoals harders en een schattig heremietkreeftje. Helaas geen sepia's of pijlinktvissen (te laat in het seizoen). Door het matige zicht en toch nog sterke stroming was een spannend maar leuk duikje.
Om het weekend af te sluiten zijn we met iedereen die uit Amsterdam is gekomen nog een duikje gemaakt bij de Kabbelaar, in het Grevelingenmeer. Daarna zijn we rustig terug naar huis gegaan. Jammer dat het maar 2 dagen was want we zouden ons prima een week in Zeeland kunnen vermaken.
Nog wat foto's:



maandag 6 juli 2009

Divemaster Theorie gehaald!

We kunnen met trots zeggen dat we al onze divemastertheorie hebben behaald, een grote stap voor het behalen voor het divemasterdiploma. Nadat we eerder al de -simpelere- open boek examens behaald hebben over de programma's die een divemaster mag geven, bij mag assisteren en het begeleiden van gebreveteerde duikers, hebben we nu ook de 5 gesloten boek examens behaald.

Dit zijn 5 best pittige examens wat als grootste stuikelblok wordt gezien in de divemasteropleiding. Je moet de theorie van al je vorige duikopleidingen goed leren dus de boeken en DVD's van de openwater cursus, advanced cursus, de EFR en de Rescue. een daar bovenop komt nog het divemaster boek (+dvd), een duikencyclopedie en om te oefenen met alle vragen een werkboek. Totaal dus een flink pakket aan leermateriaal. Eigenlijk is het bovenstaande lijstje het minimale wat geleerd moet worden.

De stof is verdeeld in 5 examens. Ieder examen bestond uit 20 vragen, waarbij de meeste multiplechoice zijn. Elk examen moet minimaal 75% goed beantwoord zijn. Dus eigenlijk moet je voor elk examen een 7,5 halen. Best een pittige eis.

Het eerste examen is Physics. Een examen over alle natuurkundige processen die plaatsvinden tijdens het duiken. Dus de wet van Archimedes, Boyle, Dalton, Henry's, Charles... Ofwel hoe licht, warmte en geluid zich gedragen in het water, het gewicht en de druk van water, de verschillen en relatie van druk, volume, dichtheid en temperatuur van gassen, partiele drukken en gasopname. Gelukkig ooit op de Middelbare school een bèta pakket gekozen waar ik nu nog mooi uit kon putten en foutloos behaald (nerd!).

Het tweede examen ging over fysiologie van het duiken. Eigenlijk wat alle bovenstaande wetten doen met je lichaam tijdens het duiken en vooral wat er allemaal mis er allemaal mis kan gaan met je lichaam door deze wetten. Je moet niet te lang stil blijven staan bij dit hoofdstuk want dan durf je nooit meer te duiken. Naast wat er allemaal mis kan gaan in je lichaam moet je ook nog eens weten welke hulp je allemaal moet bieden bij alle duikongevallen. Gelukkig is het voor ons niet zo lang geleden dat wij onze Rescue-brevet behaald hadden, dus deze informatie zat er nog goed in.

Nog een examen ging over de Equipment van het duiken. Hoe alles werkt, wat het doet en hoe je het moet onderhouden. Op zich niet echt een heel moeilijk onderdeel, maar schijnbaar wel mijn zwakste onderdeel. Ik snap ook nog steeds niet waarom het zo belangrijk is, dat ik zou moeten weten hoe pre-historisch duikmateriaal werkt.

Het vierde examen was een beetje een van-alles-en-nogwat examen: Skills and the Environment. Hier moet je vooral reproduceren wat je bij vorige opleidingen geleerd zou moeten hebben. Ook veel gespecialiseerde vragen over nachtduiken, duiken op hoogte en het bergen van spullen onderwater. Ook een gedeelte over de natuur. Dus over getijden, oceaanstromingen enz.

Als laatste een examen over Decompressie en de Recreational Dive Planner. Een examen over de theori(en) van de Decompressieziekte en daarbij verschillende sommen om uit te rekenen hoe je dat kan voorkomen (maximale diepte, tijd en oppervlakte interval). Dit moest je berekenen aan de hand van de RDP, een tabel waarmee je kan rekenen en met de eRPDml, een soort zakjapanner, waarmee je hetzelfde kan berekenen maar ook nog multilevelduiken.

Na best hard leren hebben we het beide behaald. Weer een grote stap richting ons brevet!