San Francisco

We verlieten Portland al na ongeveer 24 uur. Na een lekkere pizza sprongen we in de trein voor de 18 urige rit naar San Francisco. Ik had altijd gehoord en gelezen dat de treinen in de VS heel erg slecht zijn, nooit op tijd rijden en alleen mensen die geen auto kunnen betalen er zich mee vervoeren. Geen idee waar die mensen in de trein gezeten hebben maar de treinen in de VS zijn ronduit geniaal. De stoelen zijn riant groot waar zelfs ruimte genoeg voor mijn lange stelten, er is bijna altijd een tv met een slechte film aan boord, er is een bistro aan boord en in de nachttrein zelfs een rijdend restaurant. Bovendien is het best goedkoop om met de trein te reizen. Voor de 3 treinen van Vancouver-Seattle-Portland-San Francisco waren we in totaal nog geen 100 euro per persoon kwijt.

De trein ging redelijk snel. Het uitzicht was soms fantastisch, vooral de tocht door de sneeuw en bergen van de Cascades. Er was een bar in de trein, een gameroom en zelfs hadden we nog wat films op de laptop staan zoals de Hurt Locker. Een nacht zittend slapen is nooit fijn maar toch nog een beetje geslapen en daarna wakker door een mooie zonsopkomt. Een bus en een taxi later waren we bij onze Inn. Dicht bij het water, park en nog goedkoper dan 2 bedden in een hostel.

Het begon gelijk al een beetje gelukkig want we konden gelijk inchecken in onze kamer. Ondanks we amper geslapen hadden (en we eigenlijk nog kapot waren van een rotte nacht in Portland en heftige dagen in Seattle) zijn we gelijk de stad in gegaan. We hebben een wandeling gemaakt langs het water en zagen daar gelijk Alcatraz liggen en de Golden Gate bridge (die rood is geschilderd met een verf dat International Orange heet, raar). We zijn doorgelopen langs de beroemde Fishermans Wharf tot aan pier 39, waar zeeleeuwen liggen te zonnen. Daarna besloten we de waterkant te verlaten en meer de stad in te gaan. We waren dicht bij North Beach, dit is de Italiaanse wijk. Het was hemelsbreed niet zo een lange wandeling maar we zagen gelijk waar San Francisco ook zo bekend om is: de steile wegen. Helaas stonden op mijn stadkaartje geen hoogtelijnen zodat een op het oog makkelijke wandeling toch lastig is als je ook opeens 200m moet gaan klimmen.

Het Italiaanse wijkje voelt zowaar aan alsof je echt in Italie bent. Er zijn in deze wijk geen merkketens, maar alleen Italiaanse restaurants en winkeltjes. Bovendien is Italiaans de voertaal in deze wijk. Na een fantastische Italiaanse lunch zijn we nog meer geklommen naar de Coit tower voor een mooi uitzicht over de stad. Het was een stralend heldere dag en we konden dus ver kijken. Daarna mochten we weer dalen en zijn via Downtown, wat eigenlijk alleen een zakencentrum is, naar Chinatown gelopen. Dit is het oudste en een-na-grootste Chinatown van Noord Amerika (New York is de grootste en Vancouver staat op de 3e plek). Het chinatown van San Francisco is een stuk prettiger, leuker en mooier dan dat van Vancouver. Na een stukje meegelift te zijn met een toeristisch straattrammetje zijn we rustig naar huis gewandeld en 12 uur in coma beland.

Omdat het weer de tweede dag ook fantastisch was, zijn we begonnen met een brunch in een park. Dicht bij het water en mooi uitzicht over de Golden Gate Bridge. Het is ons opgevallen dat heel veel mensen in San Francisco honden hebben en er tevens veel hondenuitlaatbedrijfjes zijn. Ook zijn de mensen in San Francisco volgens mij bovengemiddeld sportief want er waren zoveel mensen aan het hardlopen of aan het fietsen en ja, San Francisco is een stuk fietsvriendelijker dan Portland (al moet je wel van klimmen houden).

We zaten erg lekker in het park en het kostte dan ook wat moeite om te vertrekken. We zijn via Japantown, wat een beetje tegenviel, naar the Haights gelopen. Dit was het epicentrum van de Summer of Love en de hele hippiebeweging in 1969. Een gebied met mooie Victoriaanse huizen maar echt veel van de orginele hippiebeweging is niet meer te zien. Wel hebben we nog wat uurtjes gelegen op Hippie Hill in het Golden Gate Park. Het was gewoon ook te mooi weer. Nog een klein beetje St. Patricksday gevierd, gegeten bij een knoflookrestaurant en weer honderen meters geklommen en gedaald naar huis toe.

San Francisco is niet zo saai recht-toe-recht-aan gebouwd als veel andere Noord-Amerikaanse steden. Er zijn gekke steegjes, kromme wegen, onverwachte leuke wijkjes. Dit zorgt dat je lekker rond kan lopen door de stad en je zelf kan verrassen. Dat is precies wat wij de derde dag hebben gedaan. Een beetje geslenterd van wijk tot wijk, hier en daar wat gegeten en wat gekocht. Nog een leuke bierwinkel gevonden, waar een 'bargedeelte' was waar je een biertje mocht drinken. Je zat tussen de kratten, fusten en dozen bier maar dat was juist wel leuk.

Het enige wat we van te voren hadden geboekt was een trip naar Alcatraz. Dit kan in het hoogseizoen wel 3 maanden van te voren zijn volgeboekt. En hoewel wij zeker niet in het hoogseizoen waren wilden we geen risico lopen en hadden we de bootovertocht al een week van te voren geboekt. In volle zon zaten wij op het bootje dat ons naar het beruchte eiland bracht. Het eiland staat vooral bekend om de gevangenis die er op heeft gestaan met beruchte criminelen als Al Capone, the Birdman of Alcatraz, Creepy Karpis en Machinegun Kelly. De verhalen over het gevangenisleven, de uitbraakpogingen (waarvan er eentje waarschijnlijk gelukt is) en een opstand waren erg boeiend. Ik kende Alcatraz alleen van films als the Rock en Escape from Alcatraz dus het was erg bijzonder om het nu in het echt te zien. De gevangenis is niet het enige op het eiland. Ook de gebouwen er om heen, het fort, de natuur en de uitzichten van het eiland waren erg mooi.

In de middag zijn we naar Castro gegaan, de beroemde gay-buurt, en The Mission dat van oorsprong een Latijnsamerikaanse wijk is maar de laatste jaren erg populair is geworden en daardoor er een leuk gemixte wijk is onstaan.

Ondertussen hadden we onze plannen omgegooid. We wilden eigenlijk in 3 dagen van San Francisco naar Los Angeles rijden langs Highway 1. We hadden echter nog niets geregeld en om op het laatste moment een auto te huren en deze willen afleveren op een andere plaats dan we hem wilden ophalen ging opeens aardig in de papieren lopen. Daarom hadden we besloten om een dag langer in San Francisco te blijven en een dag extra in Los Angeles te zijn en 'gewoon' met de trein te gaan. Die treinen bevielen ons wel dus dat zou zeker geen ramp zijn.

Het extra dagje in San Francisco hebben we heel nuttig besteed door eigenlijk de hele dag in park te liggen, lekker te eten en wat biertjes te drinken. In ons eerste schets van onze reis hadden we helemaal geen Verenigde Staten opgenomen, maar tot nu toe bevalt het bijzonder goed. Seattle en San Francisco zijn beide erg leuke steden, de mensen zijn vriendelijk en er is ontzettend veel leuks te doen. Laat het Los Angeles avontuur maar beginnen voordat we over 3 dagen naar de Dominicaanse vliegen!

De kerk bij het parkje

In het park

Seattle en Portland

Na het vreselijke harde werken voor de spelen (ahum) waren we wel weer toe aan een vakantie. De westkust van de USA was ons volgende doel en Seattle onze eerste stop. Een fijne vroege tocht met de trein leidde ons langs het water van Puget Sound. De trein reed echt vlak langs het water en met de Olympiabergen op de achtergrond was een een mooie tocht.

Seattle ligt helemaal in het noordwesten van de Verenigde Staten en is bekend om een paar dingen: de muziekscene, hier komen onder andere Jimmy Hendrix, Nirvana, Pearl Jam, Presidents of the USA vandaan. Het is de koffiehoofdstad van de VS met heel veel kleine koffiebarretjes en bovendien is Starbucks hier begonnen. De stad heeft veel mircobrouwerijen en brewpubs waardoor je in elke kroeg weer iets nieuws kan drinken. Ook zijn er enkele grote bedrijven gevestigd als Boeing en Microsoft (hoewel dat eigenlijk buiten de stad zit en de Microsoftcampus een stad op zich is).

Had ik al iets gezegd over al die brewpubs? Nou dat ging vanaf dag 1 al gelijk mis. We begonnen met een wandeling door het het oude gedeelte van de stad en langs het grote football en soccer stadion (het basketball team is 2 jaar geleden verhuisd naar Minnesota, beetje raar toch? Alsof ADO opeens speelt in Alphen aan de Rijn ofzo). Daarna kwam het bezoek aan de eerste brewpub. Een tamelijk groot cafe waar we het braaf op 2 biertjes wisten te houden en op de weg terug waren we op zoek om ergens een hapje te gaan eten. Onderweg vonden we nog een Ierse pub die er gezellig uitzag en daar zouden we 1 biertje gaan drinken. Dat ging ook bijna lukken totdat duidelijk werd dat er een pubquiz over 15 minuten zou beginnen, we sloten een alliantie met onze 2 buren en we hadden een team! Helaas waren we na 8 ronden en minimaal net zoveel biertjes niet de winnaar (had ik maar alle traditionele ierse muziekinstrumenten moeten herkennen van slechte zwartwit plaatjes) maar het was wel een leuke avond en een uitnodiging voor een pubcrawl de volgende dag. We strompelden na de pub nog wat door op zoek naar wat eten en kropen snel ons stapelbedje in. Een goed begin in Seattle!

Streetview

Druk bezig met de quiz

De volgende dag begonnen we de dag door Pike Place Market te lopen. Het is waar alle toeristen heen gaan maar het is nog steeds erg leuk. Het is een overdekte markt vol met bloemen, fruit, vlees, verse vis, kunst en toeristenprularia. Door langs alle stalletjes te lopen hebben we zo ons ontbijt bij elkaar geraapt. Nog een kort bezoekje aan de allereerste Starbucks ter wereld en konden we er redelijk tegenaan.

Zie het monster in het midden

De allereerste starbucks

Vers fruit op de markt

We besloten een wandeling te maken naar The Music Experience. Eerst een wandeling door Belltown waar veel leuke kroegjes zitten, langs de Spaceneedle wat waarschijnlijk het meest bekende gebouw in Seattle is naar The Music Experience. Een raar blob-achtig gebouw waar de muziekgeschiedenis van Seattle en omgeving werd verteld. Dus alle bekende namen maar ook voor mij volledig ombekende dingen kwamen voorbij. Zoals de volledige geschiedenis van het nummer 'Louie Louie'. Bijna 4 uur later, met nog een snelle tocht door het Science Fiction museum waar we met ons ticket ook naar binnen mocht, stonden we weer buiten. Na een megaburrito voor een miniprijs zaten we te twijfelen of we de kroegentocht nog wilden doen omdat we verdomd moe waren. Toch besloten om maar te gaan en eventureel vroeg naar huis te gaan...uh-uh. Raar gebouw

Louie Louie

Big muffs van Alice in Chains

Nirvana en Pearl jam

Het sci-fi museum. Was stom

Na het mooie appartementje gezien te hebben van onze Ierse-pub-quiz-vrienden zijn we op stap gegaan in Belltown. Een kroegje hier en een kroegje daar totdat we in de Lava Lounge eindigden. Nou ja het was niet de bedoeling om daar te eindigen maar we zijn er niet meer weggegaan. De schuld hiervan is het tafelshuffleboarden. Een mix tussen sjoelen, curlen en lawnbowling. Het kost een paar rondjes om de subtiliteit van het spel door te hebben maar daarna is het erg leuk en verslavend. Tussen het spelen door hebben we ook nog gepinbald, gepacmand en photoplay gespeeld en opeens was het erg laat en en zijn we richting ons hostel gehobbeld. Nu nog toeschouwers...

... en nu spelen op het tafelshuffleboard

Oldskool Pacman

Photoplay

De volgende dag begon erg katerig en zelfs naar een vers gebrand en gebrouwen koffie konden de oogjes maar een klein beetje open. Pas na een lange wandeling door Capitol Hill, een eigenzinnig wijkje, waren we weer een beetje bij kennis. Zodanig bij kennis dat we er een hele lange wandeling aan vast hebben geknoopt door de Queen Elizabethwijk dat bekend staat om zijn huizen van rode baksteen en omdat het zo verdomd hoog ligt. Daarna een brug over naar de kunstenaarswijk Fremont. Hier zijn we naar Gasworkspark gegaan, een oud gasfabriekterrein met een mooi uitzicht over de skyline van Seattle. Ook vonden we in onze tocht door Fremont nog een grote trol en een mega groot beeld van Lenin, erg verrassend in de VS. Na al dat gewandel waren we alweer toe aan een biertje. Immers de restanten van onze vorige kater kunnen niet beter weggespoeld worden met een nieuw biertje. En biertjes hadden ze in deze kroeg, wel 60 (!) van de tap en nog ontelbaar veel flesjes. Veel Belgische bieren tot vele microbrouwsels uit de buurt. Ook zag het er allemaal erg mooi uit binnen.

Licht door gasworks

Skyline

De Fremonttroll

Lenin

Het biercafe

Bier en fluxx

Helaas moesten we daar weer op tijd weg want onze nieuwe verslaving liet op zich wachten: tableshuffleboarden. Ok, we zijn er niet direct heen gegaan. We zijn eerst nog naar een kroegje geweest met misschien wel 30 pinballmachines. Hier blijken we toch niet heel veel talent voor te hebben en dus weer terug naar het tafelshuffleboarden. We speelden het ene na het andere team naar huis, hadden een fantastische avond en werden om 2 uur de kroeg uit geveegd om de volgende dag echt met een epische kater wakker te worden.

Pinball. Overal

3 punten voor rood

Ohja het was bijna st. Paddy's day

Martine geconcentreerd

Daar komt een shufflepuck

Het was een prima dag om mijn nieuwe camera uit te testen. Na het ongelukje in Belize hadden we nog steeds een roze prutcameraatje en een onderwaterbehuizing voor een camera dat hopeloos stuk was. Kortom tijd voor een nieuwe camera. We hadden in Canada een mooie aanbieding online gevonden maar helaas kon dat alleen in de VS geleverd worden. Dus vlak voordat we vertrokken uit Canada, hebben we het online besteld en laten afleveren in het hostel. Een beetje spannend, maar het is gelukt. We zijn nu de trotse eigenaar van de Canon Powershot g11 met onderwaterbehuizing!

Verder hebben we overdag weinig gedaan maar wederom 's avonds dat allemaal weer goed gemaakt. We hadden tickets voor een optreden van Biffy Clyro en Manchester Orchestra in de Showbox @ the Market. Een erg bekende zaal in Seattle. Biffy Clyro hebben we al een paar keer in Nederland gezien en het was erg leuk om ze nu in Amerika te zien spelen. Het is trouwens wel grappig geregeld in de VS met een gedeelte waar iedereen mag komen en alleen een gedeelte waar 21+ mag komen en waar dus ook de bar is. Hier wordt heel streng op gecontroleerd. Dit keer, voor het eerst in Seattle,hebben we het niet zo gek laat gemaakt en redelijk vroeg het stapelbed in want de volgende dag moesten we om 6 uur op om de trein naar Portland te halen...

Ons hostel

Waaaa, 2 drummers

Biffly Clyro

The showbox @ the market

Dat werd dus 5 uur! Martine had gelukkig een ingeving die nacht dat het wel eens zomertijd zou kunnen zijn en dus de klok een uur naar voren ging. Tijdens het reizen is het eigenlijk elke dag zaterdag en vaak hebben we geen idee van welke dag (of maand, seizoen, jaar...) het is. Deze ingeving heeft ons wel gered want we hadden al een keer eerder problemen met de zomer/wintertijd/tijdszones. Dus we hebben onze slaapzaal wakker gemaakt om 5 uur om slaperig naar de trein te lopen en lekker te hobbelen naar Portland.

Over Portland kunnen we gelukkig tamelijk kort zijn: wat een saaie meuk. Ik zou graag leuke dingen over Portland willen vertellen maar zo veel valt er dan niet te vertellen. Het is gerust een leuk stadje dat vooral bekend staat om zijn park met rozen, oude victoriaanse huizen, microbrouwerijen en omdat het zo loop- en fietsvriendelijk is. We waren in het verkeerde seizoen voor de rozen, de bieren in Seattle smaakte ons beter, geen idee waarom het zo fietsvriendelijk wordt genoemd want bijvoorbeeld Vancouver met al zijn fietspaden en fietsroutes is veel fietsvriendelijker (en San Francisco eigenlijk ook, maar dat kan ik nog niet vertellen want dan loopt dit verhaal chronologisch in de soep). De victoriaanse huizen waren wel mooi, we sliepen er zelfs in eentje. Hoewel het wel een beetje een raar hostel was met veel oude mensen die heel hard snurken. Het meest spannende van ons hele Portland-avontuur was het eten bij een Mexicaans restaurantje. Nu was het eten erg goed maar dat was het niet spannende. Het toilet was de grote verrassing hier. Deze werd namelijk gedeeld met een stripclub en moest je dwars door de stripclub en naakte dames om een plasje te plegen. Heel vervelend natuurlijk, en maar liters water en bier blieven drinken natuurlijk tijdens het eten. Na een nachtje vertrokken we alweer uit Portland met de nachttrein richting San Francisco.

De victoriaanse huizen

Een van de vele microbrews uit Portland

De spannende mexicaan

De fantastische rozentuin

Ons hostel in Portland

Byebye Portland