Nog 263 te gaan

Nog 263 dagen te gaan en ondertussen al wat kunnen afstrepen op de bijna oneindige to-do-list. Ten eerste hebben we de vliegtickets voor de heenreis geboekt. Dus het feest kan nu echt beginnen. We wilden eigenlijk beginnen in Costa Rica of in Panama en dan zo naar het noorden reizen. Na flink puzzelen hadden we de goedkoopste tickets naar San Jose (Costa Rica) voor ongeveer 750euro pp voor een enkeltje. Overigens was meestal een retourtje niet veel duurder of was een enkeltje helemaal niet boekbaar. De goedkoopste optie was met een overstap via Dublin en New York of via een overstap in Londen en Madrid. Veel snappen van vliegtuigmaatschappijen doe ik overigens niet want als ik keek naar de directe vlucht van Madrid naar Costa Rica was dat ongeveer 4x zo duur in hetzelfde vliegtuig (op zelfde dag en tijd) dan de vlucht vanaf Amsterdam met overstap in Londen. Na verder puzzelen vonden we veel vluchten op Cancun. De Nederlandse en Duitse maatschappijen verkopen alleen maar retourtjes maar opeens was daar JetAirfly. Een maatschappije dat vliegt vanaf Brussel en voor ongeveer de helft van het ticket naar Costa Rica hebben wij 2 enkeltjes en vliegen we vrijdag 2 oktober om 6.00uur vanaf Brussel en een paar uur later zullen we hier aankomen:

Wereldreis!

Mag je een reis door maar twee continenten al een wereldreis noemen? Een reis zonder Afrika, Oceanië of Azië en wij noemen het een wereldreis. Een plan dat al jaren door mijn hoofd borrelt en dan gaat het nu echt gebeuren. Op 1 oktober (over 285 dagen) gaan we naar... België. Ja we beginnen zeer exotisch maar dan op vrijdag 2 oktober vliegen we vanaf Brussel naar Mexico.

We beginnen onze reis eerst om ongeveer 3 maanden door centraal Amerika te reizen. Een relatief klein stukje aarde maar zo een diversiteit aan landschappen, culturen en activiteiten dat zelfs die 3 maanden erg kort gaan worden. Zo willen we bijvoorbeeld duiken en luieren op de witte stranden van Cozumel in Mexico, op de Cayes en de Blue hole in Belize, op de Bay Islands in Honduras en Bocas del Toro in Panama. De Maya en Itza's ruines en piramides zien in Yucatan, Guatemala en Belize. Mooie steden als Panama stad en Granada en Leon in Nicuragua en Antigua in Guatemala zien. Wilde vulkanen beklimmen als de Arenal in Costa Rica en de twee vulkanen midden in Lago de Nicaragua. Natuurlijk ook het fantastische flora en fauna in de regenwouden en parken (beeeeestjes kijken). En dan vergeet ik natuurlijk nog duizend dingen. Zoals al die cocktails en verse koffies die gedronken moeten worden. Kortom het wordt nog aardig doorreizen die drie maanden.

Na drie maanden non-stop reizen zal ons gespaarde geld aardig op raken en is het tijd om te werken. We hadden daarom het gevatte idee om na 3 maanden zon, zee en strand naar het koude Vancouver te gaan. Daar gaat op dat moment de Olympische Winterspelen beginnen. Kortom daar is vast wel werk te vinden op dat moment. We zijn op dit moment bezig met ons werkvisum. Nogal een papierwerk en nog niet zeker of het lukt, maar kom hier vast nog wel op terug.

Na ons budget weer een beetje aangevuld te hebben en rond de Olympische spelen gehangen te hebben duiken we het winterlandschap van Canada nog in om daarna weer snel te ontdooien in warmere oorden. Ohja en natuurlijk op Vancouverisland een droom van Martine vervullen:Waar we weer gaan ontdooien weten we nog niet. We willen binnenkort nog in Nederland onze Divemaster-brevet halen zodat we kunnen werken als duikgids. Tegen die tijd zoeken we een mooie duikplek waar ze twee divemasters kunnen gebruiken. Bijvoorbeeld Dominicaase Republiek, Jamaica, Bonaire... kortom dat weten we nog niet. Ook gaan we zeker nog door Zuid-Amerika reizen maar hoe, wat en waar weten we zeker nog niet.

Momenteel moeten we nog dus nog heel veel dagen wachten, zijn we flink aan het sparen, wisselen de plannen per dag (als het niet sneller is), zijn we ons aan het inlezen, zijn we dingen als vaccinaties en visa aan het regelen, zijn we ons aan het voorbereiden op onze divemastercursus én een cursus Spaans.

Kortom we zijn er druk mee bezig en houden iedereen op dit blog, en op het blog van Martine, op de hoogte.

Zomaar een restauranttip!

In een smoezelig steegje midden op de Wallen in Amsterdam zit tussen de cofeeshops, dubieuze cafeetjes en de sexwinkels een bijzonder leuk restaurantje. Op de Lange Niezel kan je het restaurant 'Tibet' vinden. Welke keuken er hoort bij zo een naam is niet zo moeilijk. Tibetaans dus.

Als je binnenloopt is het niet veel beter dan de buitenkant. Het ziet er allemaal een beetje achenebbisj uit. Vergeelde prenten en platen aan de muur, ouwige kleedjes en Tibetaanse (?!) televisie op de achtergrond. Als je een biertje gesteld krijg je een half liter blik voor je snufferd. Menig kraakpand-eetcafe ziet er beter uit en heeft meer sfeer. Maar toch heeft het al met al een gezellig rommelig huiskamergevoel.

Een kaart vol Tibetaanse en -ze smokkelen er een Chinese provincie bij- Szechuan gerechten. Allemaal voor een zeer schappelijk prijsje. We zijn er nu een paar keer geweest en alle gerechten zijn super lekker. Een Szechuan aubergine schotel, pittige tofuschotel, broccoli in gembernogwat saus. Erg veel, goed gekruid en dus erg lekker.

Een keertje een goed vega product

De vegetariërs onder u hebben al gemerkt dat de vegetarische trend wel voorbij is. Een paar jaar geleden was vegetariër zijn helemaal hip, of als ik de allerhande en de boodschappen mag geloven, vooral de deeltijdvegetariër en de ik-laat-me-vlees-voor-één-dagje-staan-vegetariër. Hierdoor kwamen de rekken bij de supermarkt aardig vol te staan met nep-vlees en andere vegetarische producten. De laatste 2 jaar is dit weer in een rap tempo afgenomen. Zo had de Albert Heyn bij mijn werk, op het Gelderlandplein, een hele stellage met vega-producten. Deze ruimte werd later steeds meer ingenomen door eerst hele kippen op de onderste plank en steeds meer kipproducten als kipkluiven, kipstukjes, kipfillets en kip-weet-ik-veel-wats.

Nu ben ik als vegetariër geen fan geweest van al die vleesvervangers. Over het algemeen smaakloze en onnodige producten. Zeker als je veel oosters, Indiaas en Mediteriaans kookt mis je echt geen vlees(vervangers). Nu reken ik overigens tofu niet als vleesvanger. Want tofu is tofu, gewoon een product. Zeker niet gemaakt als vleesvervanger.


Maaarrrr... waar ik met deze hele lang intro naar toe wilde, is dat er nu vegetarisch product op de markt is dat simpelweg wél geniaal is. Eigenlijk is het al een tijdje op de markt (hoewel er al 2 jaar 'new' op de verpakking staat) maar ik heb het volledig herontdekt. Het is de 'vegetarian tacomix'. Een mix van kruiden van soja dat een beetje op gehakt lijkt. Gemixt met een blikje tomatenblokjes (niet de instucties volgen op het pakje, gewoon zo een blikje tomaten werkt het beste) heb je prima basis voor elke mexiaanse maaltijd. Als het even kan probeer dan ook frijoles refritos (refried beans) te scoren en je krijgt echt een maaltijd dat niet te versmaden is. Of het nu de vulling van je enchilladas, fajitas, burritos of samen met de nachos uit de oven.

De enige plek waar ik weet waar het te krijgen is, is het de groooote Dekamart in wormerveer. Ik weet heel toevallig dat de pakjes van deze Dekamart ook ge-exporteert worden naar een bepaalde restaurant in een bepaalde dorpje op een bepaald eiland in Griekenland.

Zwemhaak

Na een half jaar op de wachtlijst te hebben gestaan mocht ik samen met Martine afgelopen maandag dan voor het eerst richting het zwembad. We krijgen weer zwemles. Ja, ik kan zwemmen en in mijn diplomamap pronken met trots nog mijn A en mijn B. Maar zeg nou zelf, de laatste zwemles is toch geweest toen je nog op de basisschool zat. Echt kunnen zwemmen en je soepeltjes en met een mooie techniek door het water heen bewegen is toch een ander verhaal.

Dus vanaf deze week hebben we weer zwemles. Of eigenlijk trimzwemmen, zoals het genoemd wordt. Het zwembad verdeeld in 6 banen, van heel snel tot langzaam. Voorzichting als we zijn in de een-na-langzaamste baan begonnen. 4 baantjes borstcrawl inzwemmen, dan 2 snel, 2 langzaam, schoolslag, snel, langzaam, baantje onderwater, op je rug voor de rugslag, hier en daar weer een borstcrawl, vlinderslag en even een baantje samengestelde rugslag. DE WAT? Heel vaag ergens in mijn geheugen zat de slag nog en gelukkig binnen de 2 baantjes had ik de techniek zodanig onder de knie dat ik niet verzoop. Ik voelde al bijna weer de zwemhaak onder mijn nek.

Na drie kwatier flink doorzwemmen waren we aardig kapot. Nog even uitpuffen in het bubbelbad totdat de oma-vingers er waren. Zouden alle pappa's en mamma's ook weer komen bij het afzwemmen?