Nog 263 te gaan

Nog 263 dagen te gaan en ondertussen al wat kunnen afstrepen op de bijna oneindige to-do-list. Ten eerste hebben we de vliegtickets voor de heenreis geboekt. Dus het feest kan nu echt beginnen. We wilden eigenlijk beginnen in Costa Rica of in Panama en dan zo naar het noorden reizen. Na flink puzzelen hadden we de goedkoopste tickets naar San Jose (Costa Rica) voor ongeveer 750euro pp voor een enkeltje. Overigens was meestal een retourtje niet veel duurder of was een enkeltje helemaal niet boekbaar. De goedkoopste optie was met een overstap via Dublin en New York of via een overstap in Londen en Madrid. Veel snappen van vliegtuigmaatschappijen doe ik overigens niet want als ik keek naar de directe vlucht van Madrid naar Costa Rica was dat ongeveer 4x zo duur in hetzelfde vliegtuig (op zelfde dag en tijd) dan de vlucht vanaf Amsterdam met overstap in Londen. Na verder puzzelen vonden we veel vluchten op Cancun. De Nederlandse en Duitse maatschappijen verkopen alleen maar retourtjes maar opeens was daar JetAirfly. Een maatschappije dat vliegt vanaf Brussel en voor ongeveer de helft van het ticket naar Costa Rica hebben wij 2 enkeltjes en vliegen we vrijdag 2 oktober om 6.00uur vanaf Brussel en een paar uur later zullen we hier aankomen:

Wereldreis!

Mag je een reis door maar twee continenten al een wereldreis noemen? Een reis zonder Afrika, Oceanië of Azië en wij noemen het een wereldreis. Een plan dat al jaren door mijn hoofd borrelt en dan gaat het nu echt gebeuren. Op 1 oktober (over 285 dagen) gaan we naar... België. Ja we beginnen zeer exotisch maar dan op vrijdag 2 oktober vliegen we vanaf Brussel naar Mexico.

We beginnen onze reis eerst om ongeveer 3 maanden door centraal Amerika te reizen. Een relatief klein stukje aarde maar zo een diversiteit aan landschappen, culturen en activiteiten dat zelfs die 3 maanden erg kort gaan worden. Zo willen we bijvoorbeeld duiken en luieren op de witte stranden van Cozumel in Mexico, op de Cayes en de Blue hole in Belize, op de Bay Islands in Honduras en Bocas del Toro in Panama. De Maya en Itza's ruines en piramides zien in Yucatan, Guatemala en Belize. Mooie steden als Panama stad en Granada en Leon in Nicuragua en Antigua in Guatemala zien. Wilde vulkanen beklimmen als de Arenal in Costa Rica en de twee vulkanen midden in Lago de Nicaragua. Natuurlijk ook het fantastische flora en fauna in de regenwouden en parken (beeeeestjes kijken). En dan vergeet ik natuurlijk nog duizend dingen. Zoals al die cocktails en verse koffies die gedronken moeten worden. Kortom het wordt nog aardig doorreizen die drie maanden.

Na drie maanden non-stop reizen zal ons gespaarde geld aardig op raken en is het tijd om te werken. We hadden daarom het gevatte idee om na 3 maanden zon, zee en strand naar het koude Vancouver te gaan. Daar gaat op dat moment de Olympische Winterspelen beginnen. Kortom daar is vast wel werk te vinden op dat moment. We zijn op dit moment bezig met ons werkvisum. Nogal een papierwerk en nog niet zeker of het lukt, maar kom hier vast nog wel op terug.

Na ons budget weer een beetje aangevuld te hebben en rond de Olympische spelen gehangen te hebben duiken we het winterlandschap van Canada nog in om daarna weer snel te ontdooien in warmere oorden. Ohja en natuurlijk op Vancouverisland een droom van Martine vervullen:Waar we weer gaan ontdooien weten we nog niet. We willen binnenkort nog in Nederland onze Divemaster-brevet halen zodat we kunnen werken als duikgids. Tegen die tijd zoeken we een mooie duikplek waar ze twee divemasters kunnen gebruiken. Bijvoorbeeld Dominicaase Republiek, Jamaica, Bonaire... kortom dat weten we nog niet. Ook gaan we zeker nog door Zuid-Amerika reizen maar hoe, wat en waar weten we zeker nog niet.

Momenteel moeten we nog dus nog heel veel dagen wachten, zijn we flink aan het sparen, wisselen de plannen per dag (als het niet sneller is), zijn we ons aan het inlezen, zijn we dingen als vaccinaties en visa aan het regelen, zijn we ons aan het voorbereiden op onze divemastercursus én een cursus Spaans.

Kortom we zijn er druk mee bezig en houden iedereen op dit blog, en op het blog van Martine, op de hoogte.

Zomaar een restauranttip!

In een smoezelig steegje midden op de Wallen in Amsterdam zit tussen de cofeeshops, dubieuze cafeetjes en de sexwinkels een bijzonder leuk restaurantje. Op de Lange Niezel kan je het restaurant 'Tibet' vinden. Welke keuken er hoort bij zo een naam is niet zo moeilijk. Tibetaans dus.

Als je binnenloopt is het niet veel beter dan de buitenkant. Het ziet er allemaal een beetje achenebbisj uit. Vergeelde prenten en platen aan de muur, ouwige kleedjes en Tibetaanse (?!) televisie op de achtergrond. Als je een biertje gesteld krijg je een half liter blik voor je snufferd. Menig kraakpand-eetcafe ziet er beter uit en heeft meer sfeer. Maar toch heeft het al met al een gezellig rommelig huiskamergevoel.

Een kaart vol Tibetaanse en -ze smokkelen er een Chinese provincie bij- Szechuan gerechten. Allemaal voor een zeer schappelijk prijsje. We zijn er nu een paar keer geweest en alle gerechten zijn super lekker. Een Szechuan aubergine schotel, pittige tofuschotel, broccoli in gembernogwat saus. Erg veel, goed gekruid en dus erg lekker.

Een keertje een goed vega product

De vegetariërs onder u hebben al gemerkt dat de vegetarische trend wel voorbij is. Een paar jaar geleden was vegetariër zijn helemaal hip, of als ik de allerhande en de boodschappen mag geloven, vooral de deeltijdvegetariër en de ik-laat-me-vlees-voor-één-dagje-staan-vegetariër. Hierdoor kwamen de rekken bij de supermarkt aardig vol te staan met nep-vlees en andere vegetarische producten. De laatste 2 jaar is dit weer in een rap tempo afgenomen. Zo had de Albert Heyn bij mijn werk, op het Gelderlandplein, een hele stellage met vega-producten. Deze ruimte werd later steeds meer ingenomen door eerst hele kippen op de onderste plank en steeds meer kipproducten als kipkluiven, kipstukjes, kipfillets en kip-weet-ik-veel-wats.

Nu ben ik als vegetariër geen fan geweest van al die vleesvervangers. Over het algemeen smaakloze en onnodige producten. Zeker als je veel oosters, Indiaas en Mediteriaans kookt mis je echt geen vlees(vervangers). Nu reken ik overigens tofu niet als vleesvanger. Want tofu is tofu, gewoon een product. Zeker niet gemaakt als vleesvervanger.


Maaarrrr... waar ik met deze hele lang intro naar toe wilde, is dat er nu vegetarisch product op de markt is dat simpelweg wél geniaal is. Eigenlijk is het al een tijdje op de markt (hoewel er al 2 jaar 'new' op de verpakking staat) maar ik heb het volledig herontdekt. Het is de 'vegetarian tacomix'. Een mix van kruiden van soja dat een beetje op gehakt lijkt. Gemixt met een blikje tomatenblokjes (niet de instucties volgen op het pakje, gewoon zo een blikje tomaten werkt het beste) heb je prima basis voor elke mexiaanse maaltijd. Als het even kan probeer dan ook frijoles refritos (refried beans) te scoren en je krijgt echt een maaltijd dat niet te versmaden is. Of het nu de vulling van je enchilladas, fajitas, burritos of samen met de nachos uit de oven.

De enige plek waar ik weet waar het te krijgen is, is het de groooote Dekamart in wormerveer. Ik weet heel toevallig dat de pakjes van deze Dekamart ook ge-exporteert worden naar een bepaalde restaurant in een bepaalde dorpje op een bepaald eiland in Griekenland.

Zwemhaak

Na een half jaar op de wachtlijst te hebben gestaan mocht ik samen met Martine afgelopen maandag dan voor het eerst richting het zwembad. We krijgen weer zwemles. Ja, ik kan zwemmen en in mijn diplomamap pronken met trots nog mijn A en mijn B. Maar zeg nou zelf, de laatste zwemles is toch geweest toen je nog op de basisschool zat. Echt kunnen zwemmen en je soepeltjes en met een mooie techniek door het water heen bewegen is toch een ander verhaal.

Dus vanaf deze week hebben we weer zwemles. Of eigenlijk trimzwemmen, zoals het genoemd wordt. Het zwembad verdeeld in 6 banen, van heel snel tot langzaam. Voorzichting als we zijn in de een-na-langzaamste baan begonnen. 4 baantjes borstcrawl inzwemmen, dan 2 snel, 2 langzaam, schoolslag, snel, langzaam, baantje onderwater, op je rug voor de rugslag, hier en daar weer een borstcrawl, vlinderslag en even een baantje samengestelde rugslag. DE WAT? Heel vaag ergens in mijn geheugen zat de slag nog en gelukkig binnen de 2 baantjes had ik de techniek zodanig onder de knie dat ik niet verzoop. Ik voelde al bijna weer de zwemhaak onder mijn nek.

Na drie kwatier flink doorzwemmen waren we aardig kapot. Nog even uitpuffen in het bubbelbad totdat de oma-vingers er waren. Zouden alle pappa's en mamma's ook weer komen bij het afzwemmen?

Hi-la-risch

Megagrappig dit. The Oval office met Palin als President.

Duiken fotos

Zo, duiken in de Rode Zee is indrukwekkend. We hadden natuurlijk nog flink geoefend met duiken in de grevelingen dus we gingen bij de eerste duik gingen we vlekkenloos onderwater. Wel spannend wat ik heb voor het eerst mijn onderwaterbehuizing voor mijn camera gebruikt en Martine voor het eerst haar duikcomputer. Beide gingen goed net zoals de eerste duik

De eerste duik hebben we gedaan bij de 'lighthouse' in Dahab. Een best bekende plek en een rondje om een flink stuk koraalrif gemaakt. Gelijk al de eerste duik zoveel mooie dingen gezien dat ik niet wist waar ik moest kijken, laat staan wat ik moest fotograferen.

Fotograferen onderwater is trouwens best lastig. Zo anders licht en bewegingen dat het niet helemaal zo gaat als ik wenste. Maarja je hebt er ook cursussen voor terwijl ik gewoon maar wat doe.
De koraalduivel! Die stond hoog bovenaan ons lijstje van vissen die we graag wilde zien en gelijk de eerste duik hebben we er 3 bij elkaar gezien. Elke duik erna hebben we er minstens een gezien dus het was dus niet de moeilijkste vis om te spotten. Wel een hele mooie!

Gisteren was de eerste duik in 'the Bells & the Blue Hole'. Dit is een hele bekende duikstek maar ook een heel beruchte. In het kader van vakantievoorpret had ik in youtube 'dahab' en 'diving' ingetypt en het resultaat waren allemaal duikongelukken die in de bluehole waren gebeurd. Dat was weinig voorpret dus. De blue hole is een soort lagune dat met de zee is verbonden door een gat op ongeveer 65m diepte. Veel mensen hebben geprobeert daar doorheen te duiken en het niet gehaald. Dat waren wij dus niet van plan aangezien het sportduiklimiet op 40m ligt. Het pas ernaar toe met alle gedenkstenen van mensen die daar overleden waren was nog steeds niet echt opbeurend. De duik zelf was prima. Naar een redelijke diepte van 25m lang een muur waar de bodem niet te zien was. Een baracuda gezien (is dat niet een glijbaan in Duinrell?) en over de blue hole gezwommen. Wat vooral indrukwekkend aan deze duik was het blauw, overal en oneindig veel blauwe zee.

De tweede duik was in ' the canyon'. Hier is foto van hierboven en hieronder. Hier duiken we naar een barst op de zeebodem. We duiken vervolgens deze barst binnen en duiken een stuk binnen deze barst. Tot een diepte van 30m. Als je dan naar bovenkijkt krijgt je van die mooie shots als hierboven.
Even een stukje verder in de Canyon zag ik deze mega grote Baars. Ik kreeg hem niet goed op de foto (blijf dan ook stil liggen) maar hij was volgens mij wel 1,5 meter!

Martine met haar Nitroxtank op haar rug.

Rolf kijkt onderwater scheel.
Maar ook bovenwater vermaken we ons prima. Banenenpannenkoeken met honing en een gebakken ei als ontbijt terwijl we aan de zee zitten.

En na het eten aan de Sheesa.
Appel, honing, kersen, mint... gewoon alle smaakjes af.

Vandaag niet duiken want vannacht gaan we naar Mt. Sinai. Een klim naar bijna 2300m. Die doen we in de nacht zodat we de zonsopkomt kunnen zien vanaf deze heilige berg. Voor zowel de joden, de christenen als de moslims is de Sinaïberg een heilige berg. Het is de berg waar God volgens de traditie de Tien geboden aan Mozes gaf. Daarna in de ochtend lopen we door naar het Katharinaklooster. Morgen zijn we dus gebroken en slapen we alleen nog maar. Misschien nemen we weer een massage (in Cairo ook al een keer gedaan, bijzondere ervaring. Vertel ik nog wel een keer). Donderdag, vrijdag en zaterdag wel weer duiken. Eerst naar de Thislegorm, een Duits oorlogswrak dat nog vol ligt met motoren uit de oorlog en vrijdag naar een duikplek waar je alleen kan komen per kameel.

Kortom wij vermaken ons nog wel!

Fotos in a-chronologisch volgorde

Martine aan het chillen in Dahab. Net aangekomen na 21 uur bussen.

Uitzicht vanuit de bus naar luxor toe.

De tempel van Luxor in de Nacht
Hieroglieven in de Tempel van Luxor

De tempel van Hoetsepoets (of hoe ze ook heet)

Rolf op het dak van hotel in Luxor

Alexandrie

Alexandrie

Martine bij de Sfinx en Cheops

De piramides van Giza

Eerste dagen in Egypte

De eerste dagen Egypte zijn alweer achter de rug en hier een kort berichtje. Ik zou wel veel willen typen en vertelen maar mijn spatiebalk werkt alleen als je er op ramt en dat typt dus niet fijn. Martine heeft iets meer mazzel met haar toetsenbord en op haar blog zal dan ook een flink stuk proza staan.

Na een relaxe heenreis (behalve natuurlijk het vliegtuig want dat is altijd kut) kwamen we rond 2 uur in de nacht aan. Nadat ik met mazzel doorhad hoe ik een visum kan verkrijgen (die koop je dus bij een wisselkantoor) kwamen we aan in het gekkenhuis dat Cairo heet. We hadden al een hotel dus met een taxi daarheen. We hadden eenluxe kamer voor de prijs van een normale, dus werden we een keer gematst terwijl we verder de hele tijd worden genaaid.

Vervolgens 2 volle dagen in Cairo geweest. Naar de piramides van Giza geweest (indrukwekkend) en het Egyptische Museum waar we echte mummies hebben gezien van verschillende Farao's. Maar verder is Cairo een gekkenhuis. Overal door de stad liggen grote 6-baans wegen. De autos rijden hier als slangen doorheen; dus niet netjes binnen de lijnen maar constant zigzaggend van leeg plekje naar leeg plekje. Hierbij toeteren als er iemand staat met zijn auto waar jij wilt staan, iets in het verkeer veranderd dat je niet wilt, er iets gevaarlijks gebeurd, er iemand oversteekt of gewoon omdat je al zeker 15 seconden al niet getoeterd hebt. Je begrijpt dat het een hels kabaal is aan toeters. Oversteken is dus ook een ramp want er zijn geen onderdoorgangen of loopbruggen of zelfs zebrapaden of stoplichten. En als er sporadisch eentje is dan negeert iedereen dat en scheurt iedereen hard door. De ritten in taxi waren ook erg spannend. Want al slingerend met hoge snelheid door de constante file is dus normaal. Zelfs achteruit rijden op de snelweg schijnt dus normaal te zijn. Overigens is elkaar beuken met de autos gewoon normaal en heb ik nog geen auto gezien zonder schade. Ook al wat grote en kleinere botsingen gezien.

*ondertussen pijn in mijn duim van deze spatie*

Na de chaos van Cairo achter ons hebben gelaten met de trein naar Alexandrie gegaan. Daar is het iets relaxer. Gisteren flink gewandeld langs de boulevard aan de middellanse zee (waar natuurlijk ook een 2x3 baansweg aan ligt) en vandaag grieks/romeinse/egyptische catacomben bezocht tot wel 2 etages onder de grond.

Vanavond met de nachttrein naar Luxor. Wel lastig om kaartjes te regelen want alles is natuurlijk in het arabisch en daar zijn we niet zulke helden in. Bovendien mogen toeristen niet in alle treinen en echt geloven dat ik een bloedeigen eypthenaar met faroa-bloed in mij geloven ze nog niet. Maar goed we hebben een trein geboekt en hopelijk is die goed en zitten we eerste klas (!) naar Luxor. Er gaan ook slaaptreinen, speciaal voor toeristen maar dan moeten we in Cairo overstappen, daar met de metro naar Giza en dan de trein. Bovendien is dat 60 us$ PP terwijl we nu ongeveer 20euro PP hebben betaald.

Na Luxor zullen we richting de rode zee gaan om te duiken. Daar is het waarschijnlijk ook een stuk relaxer en meer toeristen want hier zijn we een beetje een freak-show. Of zo reageren mensen op ons. Martine wordt ook knettergek van alle mannelijke aandacht.

Maar we gaan weer verder.
Gaat dus goed, het weer prima en zijn getraint in het niet meer genaaid worden.
Volgende blog allicht met wat fotos.

Egypte

Vandaag gaan we naar Egypte. Martine heeft er al een leuk stuk over geschreven:
http://ditismartine.blogspot.com/2008/09/egypte.html

Mazoerië

Behalve wat verdwaalde wandelliefhebbers en watersportmensen zullen niet veel mensen Mazoerië kennen. Het ligt helemaal in het Noord-Oosten van Polen, helemaal tegen Kallinggrad aan. Het is pas sinds 1945 een onderdeel van Polen in, daarvoor was het een onderdeel van Oost-Pruisen (Duitsland). Wij gingen daar voornamelijk naar toe omdat het omringt is door meer dan 3000 meer(tjes).

 Een lange bustocht vanaf Warschau bracht ons in Gizycko. Hier vonden we een volledig verlaten camping direct aan een van de meertjes. Het was duidelijk nog geen hoogseizoen maar we vonden het wel zo relax. In het dorpje an sich was niet zoveel te doen. Er waren enkele restaurants met goede kaasplanken en wat kroegjes met goedkoop bier maar het was er voornamelijk gewoon heel erg lekker rustig. Een beetje uitrusten, in het gras liggen en zwemmen in de meren is ook een prima tijdverdrijf.

 Toch hebben we niet alleen maar niets gedaan in Mazoerië. We hebben een paar fietsen gehuurd en zijn daar door de mooie natuur gaan fietsen. Het werd een tocht van ruim 60km langs de oevers van de meren. De fietspaden waren heel verschillend van kwaliteit. Vaak waren het prima onverharde paden, kinderkopjes en soms was er opeens een strook perfect gelegd asfalt in combinatie met een bord "gesponsord door de EU". Het laatste stuk werd erg zwaar door de combinatie van de lengte van de route, kwaliteit van de fietsen en de 'mooie' wegen maar het was wel heel relax.

Daarna hebben we ook nog een volledige dag in een kano gezeten. Bijna een must als er zoveel water om je heen is. Dan blijkt orienteren op het water toch een vak apart, dus we waren een beetje verdwaald. Samen in een Kayak is toch een relatietest maar met vlag en wimpel zijn we geslaagd.

Na aardig wat dagen midden in de natuur was het toch weer tijd om verder te reizen. Dit keer mochten we met de trein naar alweer de laatste stop in ons weekje polen: Gdansk.

Warschau

Altijd uitgerust op vakantie gaan. Dat is zo tip die je wel eens ziet om te zorgen dat je een leuke vakantie hebt. Volgens mij is vakantie juist om uit te rusten dus je kan best de avond voor vertrek nog een optreden doen in de semi-bijbelgordel van Steenwijk en daarna maar 3 uur slapen en met het alcohol nog door je aderen stromend opstaan. Of misschien was het toch niet zo wijs... Maar als je leuke dingen gaat doen ben je niet moe dus hup de trein in en met de ijstjestrein (ICE dus) naar Keulen. Vanaf Keulen nog een ruim uurtje in Warschau.

In Warschau zaten we in een aso-luxe hotel. Tussen de zakenmannetjes en de Japanners. En dan ontbijten met 8 verschillende taartjes. Moet kunnen toch. Een prima basis om een beetje uitgerust deze grote stad te verkennen.

Na WOII was er weinig (of eigenlijk helemaal niets) meer over van de stad. Maar het oude stad is helemaal in oude stijl herbouwd (en kreeg daardoor toch een beetje de zure bijsmaak van 'toch een beetje nep'). Maar de oude binnenstad was wel fijn om door heen te stampen.

Buiten het oude centrum, aan de andere kant van de rivier, hebben we nog door het de wijk Praga gelopen. Eigenlijk waren we daar toevallig om een busticket te kopen maar we troffen daar de grootste openlucht markt van Europa. Tamelijk claustrofobisch dicht op elkaar en wat een ongelofelijke troep werd daar verkocht. Dingen als namaakparfums, kleding (overal dezelfde), speelgoed en veel ondefinieerbare dingen. Volgens mij moet deze markt binnenkort weg omdat hier een van de stadions wordt gebouwd voor euro 2012.

Verder nog het bijzondere Paleis van Cultuur en Wetenschappen gezien. Een kadootje van de Sovjet Unie en waarschijnlijk daarom gehaat. Maar stiekem vond ik hem best mooi.

De stad staat bekend als grauw en troosteloos. Ik snap dat mensen dat vinden maar het is toch een best leuk uitstapje. Er zijn veel (buiten)barretjes en het is best een groene stad.

Na 2 dagen namen wij de trein naar het Noord-Oosten: Mazoerië...

Weekje Polen

Net een dagje terug, te druk om spannende verhalen te typen. Hier alvast een eerste druk.

Hamsteren

Nee joh dat valt wel mee was de meeste gehoorde reactie op het huigelijke feit dat mijn verstandskiezen getrokken gingen worden. Met deze bemoedigende reacties ging ik vol goede moed naar de kaakchrirurg. Vorige maand gingen de twee rechtse kiezen d'r uit. De verdovingsprikjes zouden nog het meest vervelends zijn maar daar voelde ik bijna niets van en nadat de verdoving was ingewerkt begon het gesjor aan mijn eerste verstandskies. Na drie kwatier gehak, geboor, richels maken om meer grip te krijgen en uiteindelijk mijn onderkaak als hefboom te gebruiken kwam de onderste kies er in 2 stukken naar buiten. De kies had 4 grote wortels (normaal 2) die zaten gedraaid om het bot heen. Het was de grootste kies die de chirurg ooit gezien had. Nou joepie... ik heb de grootste kies ooit. Of feitelijk: had. De bovenkant was gelukkig niet zo een operatie.

Daarna begon het herstel. Ondanks ik gesteund was door brufenzakjes en mondspoelmiddel was ik er toch een goede week beroerd van. Ik begon met een Mark-Huizingakaak dat al snel veranderde in een heb-jij-een-honkbal-in-je-wang-zitten? Daarna nog wat verkleuringen en na ruim een week begon was mijn gezicht weer een beetje in de oude vorm.

Maarja dat waren er nog maar 2 kiezen en gisteren mochten de andere d'r uit. Al met een stuk minder vertrouwen richting de chrirurg. Natuurlijk ging het dit keer weer niet zonder slag of stoot. Sterker nog: de vorige kiezen floepsten eruit vergeleken met deze kant. Mijn verstandskies was dwars gegroeid en kon er niet zo uitgewipt worden. En om het extra moeilijk te maken was mijn kies gegroeid om een zenuw heen die niet goed verdoofd kon worden. Dat deed dus helse pijn. Hij moest in 5 stukken eruit gehaald worden en heb geloof ik 3 liter aan angstzweet kwijt geraakt.
Nu een dag later... en heb weer een honkbal in mijn wang. Het hele Mark Huizinga-kaak stadium overgeslagen. Dus niet gedrogeerd tehuis en wachten tot mijn hoofd weer normaal is gevormd.

Eerst foto's met de nieuwe camera