En dan nog: IJsland!

Nu voelde het weekje in New York al een extraatje in onze reis, nu konden we 'gratis' ook nog naar Reykjavik. Nóg een extraatje dus. Onze vlucht van New York naar Amsterdam was met Icelandair. Hierbij zat een tussenstop van enkele uren in de hoofdstad van IJsland. Echter na wat gerommel met het boekingsprogramma van Icelandair kregen we het voor elkaar om een tussenstop te hebben van enkele dagen in plaats van enkele uren. Voor dezelfde prijs dus!

Na een kort vluchtje kwamen we voor ons gevoel midden in de nacht aan in Reykjavik. Het was eigenlijk al vroeg in de ochtend en gelukkig konden we -al voor 7 uur 's morgens- inchecken in ons hotel. Zowaar weer een keertje een hotel. Dit was relatief betaalbaar doordat de winter in IJsland niet echt het hoogseizoen is. Nog een relax hotel ook met een mooie kamer met uitzicht op de zee en een ontbijt met wafels, tosti's, lekkere broodjes en voor Martine allerlei soort haring.

Nu weet ik niet of we een Jet-lag hadden of gewoon moesten wennen aan de 5 uur daglicht per dag maar ons bioritme was wel een beetje in de war. Dus na aankomst gelijk nog een beetje bijslapen en na de zon eindelijk een klein beetje op was met moeite ons bed uitgekropen om een rondje door Reykjavik te lopen. Een schattig (heel) klein stadje. New York was al best koud, maar in Reykjavik was het echt gemeen koud. Om de zoveel winkeltjes moesten we naar binnen om even op te warmen.

De meest bekende gebouwen zoals de Solfar en Hallgrimskirkja bekeken. Daarnaast ook bij wat touroperators langs geweest om wat trips te organiseren. Normaal zijn we niet zo van de georganiseerde trips maar in IJsland is dat bijna niet vermijden omdat een auto huren veel duurder is dan deze trips. Los van de vraag of je wel zou willen rijden in een bevroren wereld. Dus voor de aankomende dagen hebben we 2 trips geboekt.

Onze eerste trip was naar de beroemde Blue Lagoon. Terwijl het buiten -10c was lagen we in water van 39c. Een raar contrast. Het bronwater was een raar soort fluorescerend blauw en een mysterieuze walm hing er boven het water. Wij hebben lekker gedobberd, sauna ingeweest en gezweten in de stoombaden. Weer helemaal fris en fruitig kwamen we eruit :-)

De tweede trip die we geboekt hadden was de Golden Circle tour. We werden weer midden in de nacht opgehaald (ik denk rond 8.30uur) om een stuk van Zuid-West IJsland te bekijken. We begonnen bij een dorpje dat qua warmte en electriciteit volledig draait op de vulkanische gassen, een watervalletje waar in de zomer de zalmen omhoog springen en daarna door naar de Kerið krater, een meer in de krater van een vulkaan. Ondertussen kwam ook langzaam de zon op en zag je een heel mooi bevroren lavalandschap met hier en daar rookpluimen van ondergrondse bronnen.

De eerder genoemde stops waren voornamelijk voorproefjes want de Golden Circle bestaat voornamelijk uit 3 stops. De eerste van de 3 belangrijke was Geyser en Stokkur. Geyser is natuurlijk dé geiser waar alle andere geisers in de wereld hun naam aan verlenen. Helaas knalt deze geyser niet zo vaak meer, maar daarnaast is Stokkur die wel heel regelmatig omhoog komt. Een ruime 20 tot 30 meter schiet deze de lucht in (Geyser kan wel tot 200m omhoog schieten). Naast de Geysers is het sowieso wel spectaculair gebied. Tussen het lavaveld zijn verschillende gaten waar constant stoom uitkomt.

De volgende stop is de Gullfoss-waterval. Het is de grootste waterval van Europa en volgende de Lonely Planet een van de 10 mooiste van de wereld. Op het moment dat wij er waren konden we het moeilijk een echter waterval noemen omdat hij bijna helemaal bevroren was, echter de term spectaculair zou een eufornisme zijn. De verschillende lagen bevroren ijs dat samen met het sneeuw tot magische vormen werden gecreerd.

Voordat we bij de laatste echt stop aankwamen stopten we nog bij een veld met IJslanders. Terwijl bij ons de ijspegels onder onze neus hingen stonden deze paarden met hun dikke vacht nog rustig buiten. Deze eigenwijze paarden wisten dat ze gevoerd zouden gaan worden en ze kwamen aangesnelt en vochten bijna onderling om het hooi dat wij ze gaven. Nadat we geen eten meer hadden was de liefde ook snel voorbij en zochten wij ook weer snel de warmte van ons busje op.

Terwijl we in de bus zaten wist de gids naast alle verhalen over de dingen die we bezochten ook veel over IJsland te vertellen. Over de bevolking (en dat genetisch is bewezen dat alle IJslanders familie van elkaar zijn), feesten (altijd iets met schapen) en rare en grappig dingen (de achternaam van een IJslander is de voornaam van de vader met daar achter -son voor een zoon -dóttir voor de dochter).

Na de paardjes zijn we naar de laatste stop gegaan. Het Þingvellir-park. Dit is bekend om 2 verschillende redenen. Het gebied is de scheidingslijn tussen het Noord-Amerikaanse en het Europese continent dat elk jaar nog een paar centimeter uitelkaar schuift. Daarnaast is het de plek van het allereerste parlement van IJsland.

Het was een mooie afsluiting van onze 15 maanden reis. Het laatste nachtje en daarna op naar het vliegveld. Weer terug  naar Nederland, toch een beetje raar.