De afgelopen maanden was het werk was over het algemeen fijn maar toch kan ik dit de meest fijne maanden van onze reis noemen. Het duiken blijft natuurlijk heel fijn. Hoewel het niet het mooiste rif ter wereld is en het zeker rif zeer niet meer zo gezond is (soms lijkt het wel een greenpeace-reclame om te laten zien hoe slecht het gaat met de zeeen), blijft er voldoende te zien. Alle duiken zijn relatief ondiep tot ongeveer 12 of 13 meter diepte. Er zijn enkele mooie rifduiken op duikplaatsen met namen als Coral Garden, Rondana, Tunnel reef en Coco Loco. Daarnaast zijn er nog 2 plekken met wat caverns (grotten waarbij je in de 'lichtzone' blijft') en 'swimthroughs' zoals Patato en Cavernas. Dat zijn erg leuke plekken om met wat gevorderde duikers door heen te zwemmen. Toch blijft mijn favoriete duikstek het wrak waar ik elke dag tegen aan kijk: Wreck Astron. Een Russisch schip dat hier ruim 30 jaar geleden gecrasht is. Iedere Dominicaan heeft een ander verhaal over hoe en waarom het daar gestrand is, dus ik kan lekker creatief zijn bij de briefing :-) Het wrak ligt nog gedeeltelijk boven water maar ligt ook 13 meter onderwater. De schroef, motor en grote stukken van het schip zijn nog goed zichtbaar onderwater. Maar ook is er heel erg veel leven op, rond en in het wrak.
Tijdens het duiken is er genoeg onderwaterleven te bekijken. Je ziet genoeg kleine tropische visjes waar ik de naam niet van weet maar je komt ook geregeld een barracuda, murene, puffervis, porcupinefish en een koraalduivel tegen. Als je echt mazzel hebt zie je een stingray, schildpad of een verpleegsterhaai. Niet echt saai dus.
Helaas kunnen we niet zoveel duiken als we zouden willen. Ik heb nog mazzel gehad dat de vaste divemaster bij Bahia eerst een probleem had met PADI, de wereldwijde duikorganisatie, en hij niet mocht werken als divemaster en daarna ging hij nog op vakantie. Hierdoor kon ik elke ochtend de duik doen met gebreveteerde duikers. Ondertussen is hij ook weer volledig terug en is het heel erg laagseizoen dus het aantal duiken is drastisch teruggelopen. Martine duikt nog veel minder bij Palma Real omdat ze daar moet werken met twee Dominicaanse instructeurs die weigeren te werken met een blanke en/of een vrouw. Daarom hebben we beide de afgelopen twee maanden ons ook meer gericht op het verkopen van duiken en andere watersportactiviteiten. Ondanks we dit niet echt heel leuk vinden, gaat dit ons wel erg goed af. Martine had vorige maand de hoogste commissie van heel Scubaquatic en ik had het meeste van mijn basis.
Toch blijkt dat dit vele verkopen ons nu tegenwerkt. We willen natuurlijk als we straks klaar zijn met de IDC zoveel mogelijk gaan duiken en opleidingen gaan geven. Dat is de reden dat we hier zijn en waarom we de IDC gaan doen. Nu heb ik gepraat met mijn baas maar die wil helemaal niet dat ik na mijn cursus ga werken als instructeur omdat er al 3 instructeurs zijn bij Bahia. Hij wil me houden als verkoper. Nu verdient het verkopen misschien wel meer maar dat is natuurlijk niet mijn bedoeling. Ik wil ervaring opdoen als instructeur. Dus momenteel ben ik aan het kijken of ik bij een andere basis kan werken of hopelijk wordt er zo druk dat ik ook les kan geven. Hoe het straks moet bij Martine is nog helemaal de vraag. De manager van de duikbasis wil Martine graag houden als instructeur maar dat gaat natuurlijk niet samen met die 2 oelewappers die daar nu les geven... We zullen het straks allemaal wel gaan zien.
Maar wat nu nog het meeste tegenvalt is dat er na het werk hier niet zoveel te doen is. Er zijn hier in de Punta Cana/Bavaro omgeving alleen maar hotels langs het bijna 50 kilometer lange strand. Deze hotels zijn volledig willekeurig neergezet en de infrastructuur daaromheen is daar stukje bij beetje op aangepast zonder echt een plan te hebben of uberhaupt een beetje na te denken (sowieso niet echt een eigenschap waar veel Dominicanen belast mee zijn). Dat betekent dat er rond de hotels op mega onlogische manier de wegen lopen en langs deze wegen vind je soms een winkeltje of een barretje. Dit ligt dus helemaal uitgerekt over 50 kilometer. Omdat het over grote afstanden gaat kan je dat niet lopen en om je te verplaatsen moet je een motorconcho (motortaxi) nemen. Dus het niet echt makkelijk om na het werk iets te gaan doen. Daarnaast 'leeft' het hier ook niet echt. De meeste mensen die hier werken wonen in Higuey dat 45 minuten met een bus landinwaards is. Soms drinken we na het werk een biertje met een collega en na de EFR-instructeursopleiding hebben we het laat gemaakt met onze medecursisten (die ook onze medecursisten zijn tijdens onze IDC. Langzaamaan leren we gelukkig steeds meer mensen kennen. Dat is weer fijn.
Hoe dan ook, we blijven na de IDC nog 3 maanden hier werken. Hopelijk als instructeur maar anders als verkoper. We hebben namelijk onze laatste stappen in onze reis gepland en bijna alles al geboekt. We blijven dus de maand september hier nog werken en zodra we ons geld gekregen hebben vertrekken we via Santo Domingo weer naar Fort Lauderdale. Dat is de enige vlucht die we nog niet geboekt hebben want deze vlucht is momenteel relatief heel duur. Dan vertrekken wij op woensdag 6 oktober vanaf Fort Lauderdale naar Cartagena in Colombia. Voor alle mensen die nu in paniek schieten, Colombia is allang niet meer zo onveilig zoals de meeste mensen denken. Zoals de Colombiaanse reclame op CNN zegt: the only risk is that you want to stay. We hebben al heel veel goede verhalen gehoord over Colombia en zijn daar erg benieuwd naar. Een land met de Amazone, junglewandelingen, moderne steden, fantastische stranden, koloniaalse steden, bergen van de Andes en duiken in de Carribische en vooral in de Pacifische zee. Daarna reizen we via Ecudor naar Peru. We hoopten nog naar de Galapagoseilanden te gaan maar zolang wij geen loterij winnen zit dat er helaas niet in.
Vanaf Lima, de hoofdstad van Peru, vliegen we op 12 december naar New York. We hebben nog wel een tussenstop en wederom op Fort Lauderdale. We blijven dan een volledige week in New York. Na een week New York vliegen we 19 december eerst nog naar Reykjavik om daar nog 2 nachten te blijven en dan zijn we 23 december weer in Nederland. We komen om 11.50 uur aan op schiphol. Dus jullie hebben nog een half jaar om aan de welkomsspandoeken te werken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten