Zwemhaak

Na een half jaar op de wachtlijst te hebben gestaan mocht ik samen met Martine afgelopen maandag dan voor het eerst richting het zwembad. We krijgen weer zwemles. Ja, ik kan zwemmen en in mijn diplomamap pronken met trots nog mijn A en mijn B. Maar zeg nou zelf, de laatste zwemles is toch geweest toen je nog op de basisschool zat. Echt kunnen zwemmen en je soepeltjes en met een mooie techniek door het water heen bewegen is toch een ander verhaal.

Dus vanaf deze week hebben we weer zwemles. Of eigenlijk trimzwemmen, zoals het genoemd wordt. Het zwembad verdeeld in 6 banen, van heel snel tot langzaam. Voorzichting als we zijn in de een-na-langzaamste baan begonnen. 4 baantjes borstcrawl inzwemmen, dan 2 snel, 2 langzaam, schoolslag, snel, langzaam, baantje onderwater, op je rug voor de rugslag, hier en daar weer een borstcrawl, vlinderslag en even een baantje samengestelde rugslag. DE WAT? Heel vaag ergens in mijn geheugen zat de slag nog en gelukkig binnen de 2 baantjes had ik de techniek zodanig onder de knie dat ik niet verzoop. Ik voelde al bijna weer de zwemhaak onder mijn nek.

Na drie kwatier flink doorzwemmen waren we aardig kapot. Nog even uitpuffen in het bubbelbad totdat de oma-vingers er waren. Zouden alle pappa's en mamma's ook weer komen bij het afzwemmen?