Van Unesco tot Unesco stad

Het begin van het einde. Zo voelde het toch een beetje toen we naar Colombia vertrokken. Ondertussen zijn we al meer dan een jaar onderweg en beginnen nu aan ons laatste rondje. Nog 3 maanden reizen en dan 'alweer' naar huis. Maar eerst nog Colombia!

Een jaar geleden hadden we nog niet echt een plan hoe we zouden reizen. We wisten dat we in de Amerika's zouden blijven en de enige landen die we niet zouden bezoeken waren de VS (hadden we geen behoefte aan maar daar zijn we nu al 3x geweest en heel enthousiast over), Haiti (onveilig, we zijn er ook niet geweest maar het scheelde niet veel) en Colombia omdat het niet veilig genoeg zou zijn. Omdat we zoveel positieve verhalen over Colombia hebben gehoord zijn we er toch naar toe gegaan. Hoewel sommige plekken nog heel onveilig zijn is het prima te doen om in dit land rond te reizen.

We vlogen naar Cartagena. Uiteraard hadden we weer wat gezeur op het vliegveld met Spiritair. Hetzelfde gezeur dat we ook al hadden toen we naar de Dominicaanse vlogen. We hadden geen retourticket. Wel hadden we een ticket op 12 december dat we vanuit Peru terugvliegen. Na veel gebel en nadat er een manager bij was gekomen mochten we toch inchecken en wel alleen maar omdat we vanuit Peru terugvliegen met Spiritair. Het ruikt heel erg naar beleid om mensen te weigeren zodat we een duur retourticket moeten kopen. Gelukkig konden wij richting de gate.

In Cartagena eerst een rondje gelopen om een hostel te vinden. Dat gaat nu een stuk prettiger zonder de duikspullen in de tas. Uiteindelijk een prima bedje gevonden in een hostel midden in de oude stad. Cartagena heeft een mooi oud koloniaals centrum en rondom het oude centrum staan nog de oude stadsmuren. De straten lopen kriskras door elkaar en we zijn 3 dagen verdwaald geweest tussen alle historische gebouwen en de huisjes die geschilderd waren in de meest vrolijke kleuren. De oude stad staat op de Unesco werelderfgoedlijst.

De dag dat we aankwamen regende het. Dat is ook niet zo vreemd want oktober is middenin het regenseizoen. Toch hadden wij geluk, want het schijnt de weken voordat wij aankwamen ongeveer de ergste weken ooit te zijn geweest met regen. Wij hadden nog wat regen in de nacht maar overdag was het mooi weer. Heel mooi weer zelfs. Ruim 35 graden en dan met een luchtvochtigheid van 100% is het er erg heet.

We konden vanuit Cartagena meerdere uitstapjes doen. We waren eigenlijk van plan om naar Islas de Rosario te gaan, misschien wel om te duiken. Toch hebben we besloten dit niet te doen omdat het zoveel had geregend. Duiken of snorkelen na zoveel regen heeft weinig zin als je niets kunt zien, zoveel hebben we wel geleerd na al die maanden in de Dominicaanse. Toch hebben we wat bijzonders gedaan, we zijn gegaan naar de Volcan de Lodo El Totumo. Deze vulkaan spuwt geen vuur, lava en as maar zit vol met... modder. Een ultra-rare belevenis om rond te dobberen in modder. Je probeert je te bewegen maar dan lijk je net zo onhandig als iemand die voor het eerst een gaat duiken. Volledig geen evenwicht en voortbewegen is bijna onmogelijk. Het was erg komisch en naar het schijnt ook nog goed voor je te zijn. We hebben nog wat gezwommen in een lagune om het modder er weer af te krijgen.

De dagen na de vulkaan zijn we nog in Cartagena gebleven. We zijn rond blijven hangen in de stad zoals een dagje naar Bocagrande. Een wijk ten zuiden van de oude stad vol met hotels, nachtclubs en... strand. Lekker een middagje spelen in hoge golfen.Omdat het de afgelopen weken zoveel geregend had was ook het zeeniveau belachelijk hoog. De eerste straat naast het strand was al helemaal overstroomd. De Hollandse genen springen dan automatisch op code red, maar gelukkig ligt Colombia een stukje hoger dan zeeniveau.

Dan ook nog rondgedwaald in de oude slavenbuurt van Getsemani. Ook een koloniaalse wijk maar in een slechtere staat. Wel zijn daar veel eet-en fruitstalletjes. Bij toeval liepen we daar dwars door een park, dat park was een beetje een beestenboel. Er zaten 2 gieren geduldig te zitten en er liep nog een grote draak rond.

Martine werd erg zenuwachtig dat ik zo dichtbij kwam, volgens mij zolang ik geen karkas ben weing van gieren hoef te vrezen. Groot waren ze wel.

En dan was er nog het streetfood. Er zijn in de stad honderen kleine stalletjes waar je eten kan kopen. De meerderheid van de stalletjes is met fruit. Je kan er verse ananas, mango, passievrucht (mmmmmm) of papaja krijgen. Stalletjes met schaafijs met versie limoensap, vers geperste sinasappelsap of een volledige vruchtensalade of vruchtenbowl. Dan is er zelfs voor de vegetarier genoeg hartige snacks. Zo is daar en Arepa, een maïspannenkoek met boter en kaas of gewoon een maiskolf. Ook kan je nog empanada's kopen, een (mais)deegflapje met groenten of kaas (of vlees). Genoeg om goedkoop, godsgruwlijk lekker en compleet gevuld de dag door te komen.

De kaas Arepa

Dat waren de eerste dagen in Zuid-Amerika en ze bevielen erg goed. Een hele mooie stad, een geinige trip naar de moddervulkaan en lekker lopen dwalen en eten door de oude straten. Nog een paar foto's van Cartagena en de omgeving:

Toch moest Cartagena weer verlaten worden. We zouden eerst naar Santa Marta/Tapanga gaan om te duiken maar door het slechte weer hadden we bedacht het duiken maar over te slaan in de Caribische Zee. We willen graag duiken in de Pacifische zee, maar waar wij heen willen gaat geen weg naar toe, of eigenlijk gaat er wel een weg maar dat is de meest gevaarlijke weg in Colombia dankzij Tanja en haar vrienden. We kijken nog steeds naar de opties. Gelukkig zijn er nog genoeg andere bijzondere dingen in Colombia en gaan we op weg naar de Andes. Tussen Cartagena en de Andes zagen wij nog een heel klein bijzonder stipje op de kaart van Colombia. Mompox!

Mompox staat ook op de Unesco werelderfgoedlijst en heeft ook een koloniaals karakter maar dan zijn de overeenkomsten ook wel voorbij met Cartagena. Terwijl Cartagena in totaal ruim 1 miljoen inwoners heeft, heeft Mompox een schattige 30.000 inwoners. Dus geen grote stad met imponerende stadmuur maar een klein dorpje dat vooral heel rustig en stil is. Ook wordt het niet zo overlopen door toeristen als Cartagena. Er waren maar een handjevol toeristen in de stad op het moment dat wij er waren. Dit komt voornamelijk omdat het heel erg lastig is om in Mompos te komen.

Mompos kan niet bereikt worden met een reis overland. Het ligt tussen 2 grote rivieren zonder bruggen. We vertrokken om freaking vroeg vanuit ons hostel om naar de busterminal te gaan. Het vliegveld ligt ongeveer midden in de stad, maar het busstation is ruim een half uur (als het rustig is) met de taxi. Een bus genomen naar een stadje om daar in een chalupa (klein bootje met veel te grote motor) te springen. Toen we uit het bootje kwamen, vonden wij een jeep die ons naar Mompos wilde brengen. Er was geen plek in de Jeep meer, maar hij had een laadbak dus hobbelde we achterin de jeep richting Mompos.

Terwijl we in de jeep zaten, zagen we dat het regen van de afgelopen weken zijn tol had geeist. Er stonden heel veel huizen onderwater en ook de weg stond grote delen onderwater. Doordat het water zo hoog stond was het erg druk op de weg, dat een stukje hoger lag dan de rest van het land, met mensen en heel veel beesten. Op en langs de weg zagen we varkens, biggen, koeien, gieren feestend op een dode koe, geiten en hongerige honden. Na bijna een uur hobbelen kwamen in Mompox aan.

Mompos is relax. Heel relax. Het is beroemd om de houten schommelstoelen die hier gemaakt worden en dat is wel typerend voor het stadje. Een beetje in de schommelstoel naast de rivier zitten. Het leek een beetje alsof je middenin Huckleberry Finn of Gone With the Wind was beland.

We hebben het mooie oude stadje bekeken, de mooie kerken en het hoogtepunt -allicht wat macaber- de mooie begraafplaats. Overdag konden we niet veel verkennen want tussen 9 uur 's ochtends en 7 uur 's avonds was het te warm om te bewegen. Een wandeling van 100m stond gelijk aan 1 liter zweet. Ik heb het zelfs in de woestijn niet zo heet gehad. Daarom overdag op de schommelstoel zitten en in de hangmat hangen en meer 's avonds door het stadje lopen. In de avond kwamen ook de mensen uit Mompos uit hun schommelstoel en verzamelde rond een van de pleinen. Ook hier kwamen weer veel eetstalletjes te voorschijn en veel vriendelijk mensen die allemaal een babbeltje met ons wilde maken.

Ook in het dorp was het een beestenboel. Er waren veel zwerfhonden maar nog meer grote iguanas. Daarnaast liep er een grote big rond in de stad (en volgens onze Engelse hosteleigenaar konden ze hier nog geen fatsoenlijke bacon maken) en liepen er een paar ezels rond in de stad. Deze ezels konden ontkomen van de eigenaar voordat ze gebrandmerkt waren. Voordat de eigenaar ze teruggevonden hadden, hadden ze een verkeerschaos veroorzaakt. Omdat de eigenaar op moest draaien voor de schade, wist hij opeens nergens meer vanaf. Dus waren het vrije ezels geworden en lopen er nu sinds 5 jaar 2 ezels door de stad. Ook zijn er geregeld brulapen in het dorp.

We sliepen in La Casa Amarilla (het gele huis). De dag dat wij aankwamen waren daar ongeveer alle hosteleigenaren uit Colombia voor een vergadering aanwezig. We konden mooi het afsluitende feest meepakken en gelijk contacten leggen voor het vervolg van onze reis. We zaten sowieso in een fijn hostel met een eignaar die leuke verhalen kon vertellen. Jammer alleen van die matrassen....

We hebben in hostel een Duits echtpaar ontmoet dat al 3 jaar 'rond de wereld' aan het varen was, maar eigenlijk nog niet verder zijn gekomen dan de Caribbische zee. We hebben met hun samen een bootje gehuurd om door het moeras te varen. We voeren over grote rivieren maar soms door stukken waar je het water niet kon zien. Een tocht van ongeveer 3 uur en hebben miljoenen vogels gezien, waaronder de witte reiger en roofvogels als de grote arend. Ook weer veel Iguana's, waarvan sommige zeker groter waren dan een meter. Ook bezochten we nog een boederij en op de terugweg, terwijl we een mooie zonsondergang hadden, zagen we nog een groep brulapen.

 Zoek de Iguana

 Aapje in de boom

Na 3 dagen Mompos en 350 muggenbeten begonnen we aan een hele lange reis naar Bucaramanga...

We vinden Colombia leuk! We weten nu al dat we hier "te" lang gaan blijven en daardoor het maar een kort bezoek wordt aan Peru maar we willen nog zoveel zien in Colombia dat we hier makkelijk 2 maanden zouden kunnen blijven.