Vancouver

En we werden wakker in Canada! Wel nog eventjes van kamer wisselen want de drie jongens die al in de kamer sliepen hadden er een groot nest van gemaakt. Er was geen vloer meer te zien door alle troep die er op de grond lag. Na de verhuizing naar 2 kamers verder gingen we de stad in. Het was verassend genoeg fantastisch weer. Het was wel koud, zeker na 3 maanden Centraal Amerika, maar lekker vriesend koud met een winterzonnetje. Het was 2e kerstdag, boxingday in Anglosaxische landen, en belachelijk druk op straat. Er stonden rijen met mensen voor de winkels, en schijnbaar stonden die er al om 6 uur 's morgens. Nu blijkt boxingday DE uitverkoopdag in het jaar te zijn, zeg maar dol dwaze dagen van de Bijenkorf door de hele stad. Nu is winkelen, en zeker met zo een drukte, ongeveer mijn persoonlijke hel, Maar nu kwam het wel goed uit. We hadden natuurlijk niet zo veel warme kleren meegenomen en konden nu met mega veel korting aardig wat kleren inslaan. Broeken, shirtjes, overhemden, longsleeves, truien... gelijk maar een hele wintervoorraad opgehaald.

Terwijl we door de stad liepen, hadden we al snel ontdekt dat we het een fantastische stad vonden. Nu werkte het weer natuurlijk ook mee. Grote brede straten met veel winkels, op elke hoek een Starbucks (of 2, of een Blenz, Bean around the world of andere plek waren we een caffieneshot kunnen krijgen) en veel kroegen. Aan de noordkant van Downtown is er water, waar de cruiseschepen aanmeren om naar Alaska of naar het zuiden te gaan, en aan de overkant zijn er bergen met besneeuwde toppen. En dit was alleen nog maar downtown, er zijn een stuk of 10 wijken die de moeite waard zijn om door heen te lopen.

Helaas, of eigenlijk ook niet, zijn we niet alleen toeristen in deze stad maar willen we ook werk vinden. De eerste plek waar we werk denken te vinden is in een bar. Om een leuke kroeg te vinden om in te werken en te wennen aan de Canadese bargewoontes hebben we ook gelijk maar een kroegentocht gemaakt. Het fijne is, na 3 maanden slap Centraal Amerikaans pils te hebben gedronken, dat er in Vancouver een dozijn kleine brouwerijen zijn en is in elke kroeg is wel een tap of 10 te vinden. Veelal bieren van de engelse stijl, maar zeker al wat lekkere winterales en indian pale ales gedronken. Ohja... en ook nog wat kroegen gevonden waar we eventueel prima zouden kunnen werken.

Terug in het hostel bleek het te zijn overgenomen door tientallen Australiers. Het schijnt voor Australiers heel erg makkelijk te zijn om een 2-jarig werkvisum voor Canada te krijgen. De meeste ozzies zaten al weken of maanden in het hostel en allemaal waren ze op zoek naar werk en naar huisvesting. Dit konden ze allemaal niet vinden en verder bleven de meeste maar een beetje hangen in het hostel. Maar dit was natuurlijk niet zo een positief nieuws voor ons, wij moesten ook op zoek naar werk en naar huisvesting. Nu hadden wij al gehoord dat huisvesting heel erg moeilijk zou gaan worden, zeker tijdens de Olympische spelen, maar er zou werk genoeg zijn in Vancouver. De volgende dag maar eens serieus om eens heen kijken. Gelukkig bleek het bij kroegentocht deel II al een stuk rooskleuriger beeld te ontstaan (en dat kwam niet alleen van de Lions Winterale, Hophead IPA of de Grasshopper honeyale) want bij navraag bij de leukste kroegen die wij konden vinden hadden ze allemaal nog mensen nodig. De eerste weken van januari gingen zij beginnen met het aannemen van nieuwe mensen.

Tijdens deze tweede kroegentocht, die door de wijk Gastown ging, zagen we ook een ander gezicht van Vancouver. Er zijn hier namelijk heel veel zwervers en veel drugsverslaafden. Dit komt omdat Vancouver een stuk warmer is dan andere plaatsen in Canada (nu rond het vriespunt, terwijl het in andere steden makkelijk -20 is nu). Vooral een gedeelte van de straat West Hasting is een naar stukje om over te lopen. Overigens is softdrugs hier ook gedoogd. Er is een cafe waar je openlijk kan gebruiken, dit is het Amsterdam Cafe. Ondertussen werden we een beetje gek van het sfeertje in het hostel. Het personeel van het SameSun hostel zijn erg vriendelijk, de faciliteiten fantastisch en lokatie is geniaal maar al die mensen die beetje hangen, klagen en vooral heel erg traag zijn is een heel ander sfeertje dan de hostels waar wij tot nu toe zijn geweest. Normaal zijn hostels plekken met mensen die aan het reizen zijn, al veel gezien hebben of in ieder geval actief zijn. Dit was niets voor ons, we moesten daar weg. Bovendien was het ook nog eens erg duur: 28$ pp voor een stapelbedje. Dus bijna 60 dollar voor 2 personen. Dus op zoek naar een appartement. Nu leverde de eerste speurtochten op internet niet veel op. Het was allemaal heel erg duur (1200 dollar per week) of in een verre, verre buitenwijk van Vancouver (en nog steeds minimaal 600$ per maand). We vonden een website waar kamers werden verhuurd maar na wat e-mails te hebben gestuurd, bleek alles al bezet te zijn. Wel vonden we een bemiddelingsbureau voor woningen in een kantoortje in Burnaby, een suburb van Vancouver. De volgende dag hebben we daar maar voor ingeschreven, en na 100$ armer hadden we een lijst van 250 woningen die verhuurd werden en redelijk aan onze eis voldeden. Terug in het hostel probeerde we met Skype te bellen naar wat verhuurders, maar dit bleek toch nog erg lastig te gaan. Daarom hebben we eerst maar een telefoontje aangeschaft. Een prepaid telefoon met net zoveel beltegoed als we voor de telefoon betaald hadden. Een prima deal dus.

De volgende ochtend na het ontbijt maar de lijst aan het afbellen. Tientallen telefoontjes gepleegd en helaas bleken de meeste huisjes ook al weer verhuurd. Zeker de huisjes voor een leuke prijs of op een leuke locatie. Maar na tientallen telefoontjes gepleegd te hebben hadden we 4 afspraken om huizen te gaan bekijken. Het eerste huisje dat we bezochten was in de buurt van Commercial drive. Het is nog geen 6km tot hartje downtown en er komen verschillende buslijnen voorbij. Het is de benedenverdieping van een vrijstaand huis. De moeder van de eigenaar heeft daar gewoond maar die was ondertussen overleden. Een lekker kitcherig huis van Italiaanse eigenaren. We hebben gelijk besloten om dit huis te nemen. Een grote woonkamer (die we niet gebruiken), een slaapkamertje, een grote keuken en een badkamertje. We betalen 700$ per maand voor het huis inclusief water, gas, electra enz. Helaas is het natuurlijk wel een kaal huis en hebben wij geen spullen. Gelukkig stonden er al wat spullen zoals een kooktoestel met oven en een koelkast. Deze spullen zouden ook al in het huis staan, omdat dit in de huuradvertentie stond. Maar omdat onze huiseigenaar te veel spullen heeft, stond er ook al een grote tafel met stoelen, een lamp, een tv'tje (met 6 kanalen kabel waarvan de helft Chinese tv is) en een 2 kastjes. Nu de rest nog... het belangrijkste is natuurlijk een bedje. We zijn gelijk maar doorgegaan naar de Walmart. Hier vonden we een groot luchtbed, een goedkoop pannensetje en wat andere spulletjes. Dat was een beginnetje om vervolgens hier en daar nog wat andere spullen te ritselen. De volgende dag konden we een deel van onze inboedel verhuizen en een klein beetje inrichten.

Na 4 dagen hadden we dus al een ingericht huisje. Op naar de volgende stap: vervoer. Elke dag met de bus of de skytrain gaat aardig in de kosten lopen bovendien lopen er 250km aangewezen fietswegen door Vancouver, dus wij gingen een fiets kopen. Er zijn aardig wat fietswinkels in Vancouver en na wat navragen gingen wij op naar West Broadwaystreet. Hier waren verschillende fietswinkels. De meeste fietswinkels zijn gespecialiseerde zaken in moutainbiken, BMX-en, racefietsen of bouw-je-eigen-fiets-winkels. In een fietswinkel hadden ze ook wat tweedehandsfietsen en konden wij ons gelukkig prijzen met oude mountainbikes. Die van Martine schakelt rot en die van mij is veel te klein maar dat mag de pret niet drukken. Wij gaan Vancouver verkennen op de fiets. Er lopen door de stad, zoals gezegd, wat aangewezen fietswegen. Dat betekent voornamelijk dat er, tamelijk willekeurig volgens mij, wegen zijn die worden aangeraden om over te fietsen. Verder is er op deze wegen geen fietspad o.i.d. Er zijn ook wat fietspaden, voornamelijk in Stanleypark en rondom Downtown maar die hebben we nog niet verkend. Overigens mag je bijna overal fietsen maar niet overal is het even fijn, zo zijn we o.a. al beland op de trans-Canadian highway. Een klein navigatiefoutje. We komen waarschijnlijk met een verdomd goede conditie uit Canada want Vancouver is zeker geen vlakke stad. Als we naar huis fietsen komen we erg gemene klimmetjes en hufterige kluffies tegen. Fietsen naar downtown, zoals de naam al doet vermoeden, gaat een stuk makkelijker.

Dus ondertussen hadden we een telefoon, een huis en een fiets. Dit allemaal nog in 2009. Een veel belovend begin in Vancouver. We hadden alleen nog niet veel van de stad gezien, maar dat komt nog wel. Tijd zat in Vancouver. Nu was het tijd om oud-en-nieuw te vieren en in 2010 op zoek naar werk.

We hebben alleen helaas geen internet in ons huisje, dus om op internet te komen gaan we naar een Starbucks. Wil je ons iets leuks sturen of ons bellen kan dat nu:

Rolf & Martine
1360 Slocanstreet
Vancouver BC, V5K 4R9
Canada

Telefoonnummer: 1-778-848-9987