Werk in Vancouver

Robsonsquare

Met ons reisbudget konden we makkelijk drie maanden door Centraal Amerika reizen maar heel lang in Vancouver konden we niet meer teren op dit budget want het is een erg dure stad. Bovendien is alles nog duurder dan het lijkt want elke prijs die je ziet is zonder belastingen. Zo is in de pub een biertje rond de $6, dat is al aan de hoge kant maar als je afrekent komt daar nog de landelijke belastingen, de provinciale belastingen en de liquortax bij. Maar dan ben je er nog niet want er wordt geacht een fooi van minimaal 15% te geven en 20% als je tevreden bent. Dan is een biertje bijna dubbel zo duur als je eerst dacht.

Tijd om te werken dus. Eerst onze C.V. in het engels vertaald en daarna van de engelse C.V. een resumé gemaakt. Dit is een samenvatting van je C.V. waarin je ook je doel in het leven in zet. Sigh. Met onze resumé gingen we op pad. Ons eerste doel zou zijn om naar wat kroegen en barretjes te gaan om hier onze resume af te geven. Op dag 1 van het zoeken was het nog wat vroeg om naar kroegen te gaan dus besloten we eerst naar Angus One te gaan. Dit is een uitzendbureau dat wij gevonden hadden op het internet. Een uur later liepen we naar buiten... met een baan!

We zouden vanaf begin februari aan de slag gaan als 'Bus systems supervisor'. Dit zou betekenen dat we in Whistler, waar alle ski en sleesporten plaatsvinden, aan de slag zouden gaan. We zouden de bezoekers uit de bussen naar de juiste venue te sturen en mensen die uit de venues komen weer naar de juiste bus sturen. Niet echt heel ingewikkeld en het verdient redelijk.We hadden ons gelijk voor het werk ingeschreven ondanks dat ze nog niet veel duidelijkheid konden geven over de tijden, dagen en de slaapplaats die zij zouden regelen. We hadden werk. Joepie. Daarna zijn we gelijk door gegaan om een social insurance nummer en een bankrekening te openen. We waren weer een beetje meer gesetteld in Canada.


Toch was de onduidelijkheid over ons werk wel vervelend. We hadden er nog een e-mailtje aan gewaagd maar helaas was er helemaal niets bekend over werkroosters, minimum aantal uur dat we konden werken en de slaapplaats. Voorzichtig keken we om ons heen en vonden een Randstad uitzendbureau. Dat voelde wel vertrouwd en we hebben ons hier ook ingeschreven. Ook Randstad had gelijk werk voor ons. Wederom voor de Olympische spelen en dit keer in Vancouver wat toch onze voorkeur had. Bovendien konden ze gelijk duidelijkheid geven over het aantal uren en dagen (4 dagen werken, 1 dag vrij) en het verdient nog een klein beetje beter dan Angus One. Heel precies weten we nog niet wat ons werk gaat worden maar we gaan de bussen van de politie en security van de Olympische Spelen logistiek managen. Kortom wij zorgen dat op het juiste tijdstip de buschauffeur in de juiste bus zit met de juiste agenten en die sturen wij naar de juiste plaats. Mochten jullie in Nederland horen dat de bewaking tijdens de spelen zo een puinhoop is, dan is dat dus onze schuld :-)


Het gesprek met Randstad was op vrijdagmiddag en maandag moesten we laten weten welke shift we wilden draaien. Heel dapper van ons, besloten we de nachtshift te draaien zodat we overdag nog een beetje van de Olympische spelen konden meepakken. Helaas bleek maandagochtend dat er vrijdagmiddag na ons nog 2 mensen waren binnengelopen die dit ook hadden bedacht en helaas was die shift nu al vol. Nu gaan wij werken van 6.00 uur tot 15.00 uur zodat we toch nog wat van de spelen kunnen meepikken. 28 Januari is onze eerste dag.
Om te vieren dat we een leuke baan hadden gevonden, hebben we -naast wat Canadese biertjes- ons getrakteerde op 2 tickets voor de 1.500 meter schaatsen. Eigenlijk wilden we tickets voor het shorttrack of ijshockey maar dat is helaas niet te betalen. Voor de gein hadden we ook onze tickets op marktplaats gezet. Dit leverde gelijk een volle e-mailbox op met mensen die maar al te graag de tickets wilden overnemen. Tja wat doen je dan?


Maar goed, we hadden nu nog 2,5 week om semi-werkloos te zijn en de stad te verkennen. Semi-werkloos want er was nog wel een betaalde training van Angus One die we toch hebben bijgewoond. Hoewel we bijna zeker wisten dat we dit werk niet gingen doen waren we toch wel benieuwd en bovendien konden we die paar extra dollars wel gebruiken. Deze 'training' was ronduit genant. Na een paar uur was er geen woord gesproken over het werk wat we zouden gaan doen maar wel een een presentatie over de 4 mascottes en de betekenis, de uitleg over de olympische spelen en paralympics op een "knoop in je zakdoek"-niveau en kregen we nog wat socialevaardigheidlessen zoals dat het niet echt netjes is om iemand een 'cripple' of 'retard' te noemen.


Ondertussen zitten al bijna 4 weken in Vancouver en proberen steeds meer van deze levendige stad te verkennen. De afgelopen 4 weken is het maar 2 dagen droog geweest dus veel buiten zijn we niet. Hopelijk is het straks in het voorjaar een stuk beter zodat we naar Stanley Park, de stranden of de bergen in kunnen. Wel hebben we ondertussen een van de bekendste attracties van Vancouver bezocht: het aquarium. We hebben hier een dolfijnenshow gezien, met lichte heimwee gekeken naar het Carribische aquarium, zeeotters, haaien en schildpadden gezien, hele rare grote zoetwater vissen gezien die leven in de Amazone, voor het eerst Beluga's gezien (witte dolfijnen die rond de Noordpool zitten) en gezien wat er allemaal leeft voor de kust van Vancouver. Hopelijk kunnen we dat nog in het echt zien als we gaan duiken in dit koude water. Ook was er regenwoud waar veel beesten leven die in het 'echt' hadden gezien zoals macaws, luiaard en vlinders.

Nemo


Het onderwaterleven voor de kust van Vancouver

Kwallen

Dolfijnenshow
Een Beluga

De buurten en wijken van Vancouver zijn we ook beter aan het verkennen. We hebben een lange wandeling (door de regen) door Westend gemaakt waar we een tijd hebben gekeken naar de watervliegtuigen. Een heel kort bezoek aan Chinatown dat we verschrikkelijk vonden. Niet eens omdat er zoveel junks lopen maar vooral omdat ze in elke winkel haaienvinnen verkopen. De fik d'r in. En we hebben Kitsilano bezocht. Dit was vroeger de hippiebuurt en die hippies van toen wonen er nog steeds maar het is nu een soort Amsterdam Zuid geworden.

Ohja in het kader van integratie hadden we nog een belangrijke stap te nemen. Je bent een Vancouverite van niets als je niet rondloopt met een eigen koffiethermobeker. Goed voor het mileu, korting op je koffie en je de koffie blijft warm. Maar we zijn hiervoor ook geslaagd!

Dit weekend gaan we naar Victoria. De hoofdstad van British Colombia dat op Vancouver Island ligt. Een erg Brits stad, veel mensen noemen het meer Brits dan de gemiddelde Britse stad. Dus afternoon tea, pubs en fish & chips. Eigenlijk waren we van plan om naar Seattle te gaan maar dat werd een beetje te duur omdat nu te doen en bovendien speelt in maart Biffy Clyro in Seattle dus gaan we dat concert combineren met een bezoek aan de stad van Nirvana, Jimmy Hendrix, Presidents of the USA, the Melvins, Zeke...