Becoming a Vancouverite

Onze reis door Centraal Amerika lijkt alweer honderd jaar geleden, ondanks we 2 weken geleden nog in het warme Costa Rica rondliepen. We zijn er alweer aan gewend dat we water uit de kraan kunnen drinken, wc-papier in de wc kunnen gooien en niet de hele dag in onze korte broek kunnen lopen. Onze diepgebruinde huid begint weer wat wit te worden en we beginnen al langzaam te wennen aan het Canadeze leventje, nog een paar weken en we voelen ons echte 'Vancouverites'. Het settelen in Canada lukt aardig want we hebben ondertussen een telefoon, een huis en een fiets. We hadden als een kip zonder kop door Vancouver lopen rennen om alles te regelen dus nu was het wel tijd voor een feestje, en dat kwam wel mooi uit want het was oud-en-nieuw.

Gastown

We waren in ons nieuwe huisje, dus een wijntje om te proosten op ons nieuwe huisje was wel op zijn plaats. Er wordt geen drank, bier of wijn verkocht in supermarkten, daarvoor moet je naar een speciale drankwinkel. Gelukkig zit er niet zo ver van ons huis een liquorstore. Vol goede moed ging ik daar een flesje kopen. Helaas werd mij het flesje bij de kassa geweigerd omdat je 2 soorten ID mee moet nemen. Twee ja! Dus weer helemaal terug naar huis om mijn paspoort te halen en uh... tja... ik had alle nutteloze pasjes uit mijn portemonee gehaald en had eigenlijk alleen mijn paspoort. Gelukkig bedacht ik dat ik me duikpasjes bij me had, waar ook mijn foto op staat. Dus het is nu drank halen met duikpasjes!

Daarna zijn we terug de stad ingegaan om Vietnamees te eten en een plek te zoeken om oud-en-nieuw te vieren. Helaas worden bij de meeste kroegen een entree gevraagd van 50$ of meer per persoon. Wij hadden geen zin om dat ergens te betalen om vervolgens te concluderen dat we het er helemaal niet leuk vinden. Gelukkig vonden we een drukke pub waar we gewoon naar binnen mochten lopen. We wilden eigenlijk alleen een biertje drinken om daarna verder te zoeken naar leuke feesten maar we zijn niet meer vertrokken. Een lange avond dat we gevierd hebben met een Amerikaans koppel, die wij Hoegaarden hebben leren drinken. Er is geen vuurwerk in Vancouver en het wordt niet echt buiten gevierd maar toch een leuk feestje. Echt een aanrader om Oud-en-Nieuw te vieren is Vancouver niet, daarvoor moet je toch echt naar Edinburgh.

Het werd een kort nachtje in het hostel en met een gigantische kater begon 2010 (twenty-ten, zoals het hier heet). Het hostel was een gigantische grote teringbende. Er lagen mensen in onze kamer die er niet hoorde en zelf ook niet wisten waar ze waren. Flessen drank en bier overal, terwijl alcohol verboden was in het hostel. Brakke en halfdode mensen liepen verdwaasd door de gangen en op het tapijt zaten dubieuze vlekken. Ja een mooie dag om definitief te vertrekken naar ons eigen huisje. De laatste spullen in de tassen proppen en gaan. 2010 beginnen in ons eigen huisje in Vancouver.

De volgende dagen waren even niet zo hectisch als de week ervoor. We hebben een beetje de wijk verkend. Er is op loopafstand een mega grote chinese (!) supermarkt. Je kan er geen kaas of pizza vinden maar wel 380 soorten tofu (zachte, halve zachte, stevige, heel stevige, gefrituurd, gemarineerd, gerookt, megaverpakking, al in blokjes gesneden enz.), groenten waar ik nog nooit van gehoord heb, rijen vol met sojasausen, chilisausen, pepersausen, bonensausen en noedels van alle soorten en maten. Ook zijn er levende vissen, kreeften en krabben. Hoewel levend? Die liggen zo op elkaar gestapeld in het water dat het erg naar is om naar te kijken. Er is ook nog een groot schap met allerlei vegetarisch nep vlees en vis. We hebben de gestoomde vega visballetjes geprobeerd: geen groot succes.

Dat hier een grote Chinese supermarkt is, is ook niet zo gek. Er zijn heel veel Aziaten in Vancouver. Als ik zeg dat de helft van de bevolking Aziatisch is zal ik niet ver van de waarheid liggen. Het zijn vooral heel veel Chinezen (vooral ge-emigreerd vanuit Hongkong toen dat weer in Chinese handen kwam). Vancouver heeft de op 2 na grootste Chinatown van Noord Amerika (na NY en SF) maar er zijn ook veel Vietnamezen, Japanners, Koreanen en Thaien. Naar het schijnt is Vancouver ook de plek voor het lekkerste Aziatische eten buiten Azie zelf. Vooralsnog zijn we nu even blij dat we weer zelf kunnen koken maar we gaan zeker nog culinair dieper in Vancouver duiken. Het begin is veel belovend.

Als we geen trek hebben in Aziatisch eten, is er dichtbij een 'gewone' supermarkt (die ook gerund wordt door Chinezen), de Starbucks, de Liquorstore (vergeet de 2 ID's niet) en andere winkels. Dit is allemaal op loopafstand, dus we zitten in een redelijke rustige buurt maar die is zeker niet uitgestorven. Bovendien is 25 minuten flink doorpeddelen op de fiets het midden van Downtown. We zijn erg blij met ons huisje en de lokatie.

In de richting van Downtown komen wij na 10 minuten fietsen op Commerical Drive. Dit was vroeger 'Little Italy' en dat is ook nog te zien aan de Italiaanse Espressobarretjes waar de oude Italiaanse mannetjes voor zitten om de laatste voetbaluitslagen van 'thuis' te bespreken. Nu is deze straat ook gekaapt door kunstzinnige types, skateboarders, studenten, lesbos (het is de Lesbo-wijk van Vancouver, niet de Gay-buurt, dat ligt weer ergens in West End) en andere (sub)culturen. Dit levert een hele leuke levendige straat op met gekke winkeltjes (oa: Dutch Girl Chocolates met Belgische bonbons en DROP) maar vooral heel erg veel restaurantjes en kroegen. Zo zit er een Ethiopisch, Japans, Thais, Vlaams, Italiaans, Spaans, Carribisch en een Indiaas restaurant naast elkaar. Maar soms zijn er ook geniale fusions: zo is er een tapas restaurant met Aziatische en Mediteraanse hapjes met een grote Belgische bierkaart (oa grimbergen, affligem, delerium van de tap en honderden Belgische bieren uit de fles waaronder 'mijn' Westmalle Triple). Ook genoeg kroegen die opteren om onze stamkroeg te worden.

Op deze manier leren we langzaam de buurten van Vancouver te kennen. De eerste week waren we vooral in Downtown en in Gastown (en een stukje China town), nu zitten we vooral op Commercial drive en zo nu en dan fietsen we naar een andere wijk. Dit weekend zijn we naar Granville Island gefietst. Dit zou een hele mooie fietstocht zijn langs het water van False Creek maar helaas is daar nu een Olympisch dorp neer gezet waardoor wij er nu niet doorheen mochten. Nu hebben we vanaf de buitenkant maar even de kamers van de sporters bekeken en geconcludeerd dat het best mooie kamers zijn. De flats waar de sporters inkomen worden na de spelen gebruikt als (sociale) huurwoningen, het zijn dus echt leuke huisjes om te wonen. Bovendien ligt het in het midden van de stad. Na ons ommetje -en toch nog steeds mooie fietstocht- kwamen we aan op Granville Island. Granville Island is een schiereiland dat vol staat met industriegebouwen uit begin 20ste eeuw. De industrie is ondertussen vertrokken maar de gebouwen zijn in gebruik door winkeltjes en kunstenaars. Ook zit er een grote overdekte voedselmarkt met vele groenten-, kaas-, vis-, vlees- en delicatessestands. Na wat gestruin over de markt en de verschillende winkeltjes zijn wij neegeploft bij de Granville Island Brewery. De tour door de brouwerij zullen wij een andere keer maken, wij zijn gelijk doorgegaan naar het proeflokaal om na wat biertjes weer een zware tocht terug naar ons huisje te maken.

Wij zijn nu 2 weken in Vancouver en hebben nog steeds het gevoel nog maar weinig van de stad gezien te hebben. We zijn nog niet eens in Stanley Park geweest, wat een absoluut hoogtepunt zou moeten zijn aan het een bezoek van Vancouver. Ook kunnen wij de aankomende weken nog West End, Yaletown, Kitsilano en nog andere wijken bezoeken. Er is nog genoeg te zien om ons de komende weken zoet te houden en dan heb ik het alleen nog maar over de stad zelf.
Dan moet er ook nog gewerkt worden, daar is ook positief nieuws over te melden maar dat komt volgende keer :-)