In een best volle oude zaal van de Melkweg begon Note to Amy als voorprogramma. De band met ex-Stunion P'er Henkie waar ik al veel goede verhalen van gehoord had. De bandleden van Note to Amy zie ik ongeveer bij elke show als ik ook in de Melkweg ben, dus muzieksmaaktechnisch zit het goed dacht ik. Een goede strakke show van een half uurtje maar echt overtuigen deden ze niet. Nu werkte het geluid ook niet mee want veel gitaar was er niet te horen waar ik stond. Achteraf nog maar even geluisterd op hun myspace-site hoe het echt had moeten klinken. Dat was een stuk beter en zo klonk het helaas niet. Het blijft wel erg braaf, weinig scherpe randjes en een zanger die goed kan zingen maar ook erg braaf blijft zingen.
Benieuws naar Coheed en zeker nu met de nieuwe drummer die komt van de on(na)volgbare Dillinger Escape Plan. De eerste keer als je Coheed hoort twijfel je of het een man of een vrouw is die zingt, maar als het een man is moet het zeker een klein iel mannetje zijn. Dat is dus fout. Een grote vent met het kapsel waar cousing It jaloers op zou zijn.Het buikte, meezingbaar, soms weer rustig, solo's en de meest bekende nummers. Een vetoptreden met als slagroom op de taart een toegift met een jam-achtige sessie waar menig muzikant in de zaal met de onderkaak op de knieën stond. Zelfs een drumsolo van ruim 5 minuten die niet verveelde, waar ik normaal - en dat als drummer- dat maar vervelend vind.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten