Orkaan Ida heeft definitief roet in het eten gegooid om een Vulkaan rond Quetzaltenango te beklimmen. Maar een vulkaan niet kunnen beklimmen is niet zo een ramp als ik hoor wat diezelfde orkaan in El Salvador heeft aangericht. We hebben gewoon ons alternatieve programma uitgevoerd. Martine heeft een dagje fanatiek lopen weven terwijl ik me prima in de stad heb gemaakt (ohja en extreem domme vragen beantwoorden van de verzekeringsmaatschappij over de verdronken camera).
De volgende dag zijn we richting Fuentes Georginas gegaan. Dat zijn hete baden op bijna 2600 meter die zijn verwarmd door de vulkaan en vast ook nog genezend en erg gezond zijn. We zijn eerst met een minibusje omhooggereden en daar kunnen zien waarom het wandelen werd afgeraden. Het zicht was dat van een gemiddelde duik in het Twiske. Als je je armen gestrekt voor je uit stak kon je amper je handen nog zien! De baden lagen midden in een regenwoud, wat met de damp uit de baden en de wolken en mist van de kou een bijzonder effect gaf. Erg sprookjesachtig. Als je dan nog van de koude berglucht in de superhete baden stapte voelde het toch weer als een klein stukje paradijs.
Wij zijn daar niet alleen een paar uur gebleven maar hebben daar ook overnacht in een superprimitieve berghut. Superprimitief maar wel heel romantisch met een openhaard. Er miste alleen nog een berenvelletje want het vuur en de wijn en de romantische omgeving waren allemaal aanwezig. Bovendien konden we 's morgens vroeg als eerste in de hete baden springen!
Na de baden zijn we nog een nachtje in Xela gebleven om heel typische Guatamalees te gaan Kaasfonduen op een bergje met uitzicht op de stad en 's avonds nog wat te drinken met een Maleisische Amerikaan die in Guatemala werkt die we in Mexico hadden ontmoet. Doordat we moe waren van het badderen en we de volgende dag naar Lago Atitlan zouden gaan, hebben we het niet belachelijk laat gemaakt.
We besloten het stuk tussen Xela en Lago de Atitlan te reizen met de chickenbus. We hadden ook met een luxe minibusje of 2e klas touringcar bus kunnen reizen, maar wij wilde graag met de chickenbus. Als je in Centraal Amerika reist moet je (ja, je moet) reizen met de chickenbus. Waarom het een chickenbus heet, kwamen we al snel achter toen er enkele manden met levende kippen naast onze tassen boven op het dak werden gegooid. Kippen schijnen soms ook in de bus te reizen, dus ik geloof dat we dat betreft nog mazzel hebben gehad. De chickenbussen zijn allemaal afgedankte Amerikaanse schoolbussen, inclusief soms nog de Amerikaanse stickers en slogans zo hier en daar op of in de bus. De meeste bussen zijn niet meer saai geel, maar in allerlei kleuren geschilderd en voorzien van wat -vaak religieuze- teksten. Het duurde bijna een uur voordat onze bus begon te rijden maar wij vermaakten ons prima. Tientallen bussen reden langs met de meest spannende bagage, mensen in de meest fantastische kleren liepen langs en in onze bus kwamen er steeds mensen binnen die van alles probeerde te verkopen: vers fruit, drinken, snoep, ijsjes, tandenborstels, woord van God, wonderzalfjes, nootjes en taco's. De bus zat weer aardig vol, zeker toen we ons bankje waar we met z'n tweeen amper op paste nog moesten delen met een dikke Guatamaleze tante maar het was een zeer bijzonder ritje.
Nadat we waren aangekomen in Panajachel hebben we gelijk een bootje over het meer genomen naar San Pedro. Daar zullen we de aankomende dagen zitten om -hopelijk nu wel - een vulkaan te beklimmen, koffieplantage te bezoeken en hopelijk ook te duiken in het meer. Het meer ligt er fantastisch bij maar er schijnt een of andere waterplantbacteriealg te zijn (ons Spaans is nog niet zo goed om precies te begrijpen wat het probleem is), hierdoor zijn alle wateractiviteiten verboden. Duiken in een vulkaan op ruim 1500 meter lijkt ons wel een leuk plan.
De volgende dag zijn we richting Fuentes Georginas gegaan. Dat zijn hete baden op bijna 2600 meter die zijn verwarmd door de vulkaan en vast ook nog genezend en erg gezond zijn. We zijn eerst met een minibusje omhooggereden en daar kunnen zien waarom het wandelen werd afgeraden. Het zicht was dat van een gemiddelde duik in het Twiske. Als je je armen gestrekt voor je uit stak kon je amper je handen nog zien! De baden lagen midden in een regenwoud, wat met de damp uit de baden en de wolken en mist van de kou een bijzonder effect gaf. Erg sprookjesachtig. Als je dan nog van de koude berglucht in de superhete baden stapte voelde het toch weer als een klein stukje paradijs.
Wij zijn daar niet alleen een paar uur gebleven maar hebben daar ook overnacht in een superprimitieve berghut. Superprimitief maar wel heel romantisch met een openhaard. Er miste alleen nog een berenvelletje want het vuur en de wijn en de romantische omgeving waren allemaal aanwezig. Bovendien konden we 's morgens vroeg als eerste in de hete baden springen!
Na de baden zijn we nog een nachtje in Xela gebleven om heel typische Guatamalees te gaan Kaasfonduen op een bergje met uitzicht op de stad en 's avonds nog wat te drinken met een Maleisische Amerikaan die in Guatemala werkt die we in Mexico hadden ontmoet. Doordat we moe waren van het badderen en we de volgende dag naar Lago Atitlan zouden gaan, hebben we het niet belachelijk laat gemaakt. 
We besloten het stuk tussen Xela en Lago de Atitlan te reizen met de chickenbus. We hadden ook met een luxe minibusje of 2e klas touringcar bus kunnen reizen, maar wij wilde graag met de chickenbus. Als je in Centraal Amerika reist moet je (ja, je moet) reizen met de chickenbus. Waarom het een chickenbus heet, kwamen we al snel achter toen er enkele manden met levende kippen naast onze tassen boven op het dak werden gegooid. Kippen schijnen soms ook in de bus te reizen, dus ik geloof dat we dat betreft nog mazzel hebben gehad. De chickenbussen zijn allemaal afgedankte Amerikaanse schoolbussen, inclusief soms nog de Amerikaanse stickers en slogans zo hier en daar op of in de bus. De meeste bussen zijn niet meer saai geel, maar in allerlei kleuren geschilderd en voorzien van wat -vaak religieuze- teksten. Het duurde bijna een uur voordat onze bus begon te rijden maar wij vermaakten ons prima. Tientallen bussen reden langs met de meest spannende bagage, mensen in de meest fantastische kleren liepen langs en in onze bus kwamen er steeds mensen binnen die van alles probeerde te verkopen: vers fruit, drinken, snoep, ijsjes, tandenborstels, woord van God, wonderzalfjes, nootjes en taco's. De bus zat weer aardig vol, zeker toen we ons bankje waar we met z'n tweeen amper op paste nog moesten delen met een dikke Guatamaleze tante maar het was een zeer bijzonder ritje.
Nadat we waren aangekomen in Panajachel hebben we gelijk een bootje over het meer genomen naar San Pedro. Daar zullen we de aankomende dagen zitten om -hopelijk nu wel - een vulkaan te beklimmen, koffieplantage te bezoeken en hopelijk ook te duiken in het meer. Het meer ligt er fantastisch bij maar er schijnt een of andere waterplantbacteriealg te zijn (ons Spaans is nog niet zo goed om precies te begrijpen wat het probleem is), hierdoor zijn alle wateractiviteiten verboden. Duiken in een vulkaan op ruim 1500 meter lijkt ons wel een leuk plan.
2 opmerkingen:
Een reactie posten