Nicaragua: Granada & Isla de Ometepe

Na ruim 2 lange dagen reizen kwamen we dan eindelijk aan in Granada. Weer een koloniale stad zoals Antigua. Alleen is Granada minder gelikt en gepolijst dan Antigua en waren er minder toeristen dan in Antigua. We hadden snel ingecheckt in het meest bekende hostel in Granada: The Bearded Monkey. Dat bleek eigenlijk een vies pishok te zijn, maar voor 2 dagen was het prima te doen. In Granada hebben we door de straatjes geslenterd, wat kerken bekeken en hier en daar wat gegeten en gedronken.

Granada ligt aan Lago de Nicaragua. Dat is een gigantisch meer van ruim 8000km2 (daar passen Noord-Holland, Zuid-Holland, Utrecht, Flevoland in en je houdt dan nog steeds ruimte over). Dit meer moest natuurlijk even bekeken worden. Hoewel er niet echt in gezwommen kan worden in de buurt van Granada door de vervuiling kon er natuurlijk wel met een bootje over het meer gevaren worden.

Nu liggen er voor Granada heel veel eilandjes (het resultaat van een vulkaanuitbarsting) waar tussendoor gevaren kan worden. De meeste eilanden zijn prive bezit van de meest rijke mensen van Nicaragua (en daar buiten). Naast de eilanden met fantastische villa's is er ook een eiland met een fort dat Granada moest beschermen tegen piraten, stonden er restaurants op sommige eilanden en sommige eilanden konden we nog kopen (al hadden we nou net geen 2 ton over). Op een klein eilandje liepen enkele aapjes rond. Een fijn stukje varen.

Na een kort verblijf in Granada zijn we op een boot gesprongen naar het midden van Lago de Nicaragua. In het midden van dit gigantische meer is een eiland dat bestaat uit 2 vulkanen. Erg Tolkienesque. Een tocht van 4 uur op een relaxe boot met een hele mooie zonsondergang bracht ons op Isla de Ometepe.

Na een nachtje in Altagracia, op het noorder Eiland, zijn we gehobbeld naar Merida, op het zuidelijke eiland. Hier hadden we ons gevestigd in een hostel dat staat op een stuk oud landgoed van de Somaza-familie. Deze familie regeerde Nicaragua voor ongeveer 50 jaar op een fijne militaire dictatuur-manier.

Dit was een prima basis om in het meer te zwemmen maar ook om een beetje sportief te doen...

We hebben een stuk gekayakt op het meer. Er was weer een monkeyisland ...

Maar de uitzichten waren nog fantastischer met een van de vulkanen op de achtergrond.

Ook hebben we een dagje gemountainbiked. Alle wegen zijn van het kwaliteit waarbij Parijs-Roubaix een makkie blijft, maar er is ook geen weg dat vlak loopt. Het is heel veel klimmen en dalen. Een pittig dagje dus. De natuurlijk had weinig vertrouwen in onze fietskunsten want we kregen gelijk wat gieren boven ons cirkelen. Ons doel was een mineralenbad op het noordereiland. Een tocht van ongeveer 20 kilometer.

Het laatste stuk fietsen moesten we dwars door een bananenplantage fietsen.

En een fantastische uitzicht was het einde van de fietstocht