Honduras

Het is gek om een halve dag in de bus te zitten en wanneer je aankomt het nog geen 10 uur in de ochtend is. Hoewel ik zeker geen fan ben van het opstaan om half 4, heeft het ook wel weer zijn voordelen. Op deze manier hadden we toch een volle extra dag in Copan Ruinas. Een schattig bergdorpje dat net in Honduras ligt. We checkte in bij een hostel dat gerund wordt door 2 belgen: het groene appeltje (la manzana verde). Een heel mooi hostel met zeer chaotische regels en elk bed had een eigen naam, zo hadden we kunnen slapen in het Eddy Wally bed, maar kozen voor het Madonna en Al Bundy bed.
We merkten gelijk dat naast het standaard laagseizoen, de wereldwijde economische crisis en de Mexicaanse griep, de toeristische sector in Honduras helemaal hard wordt geraakt door de politieke spanningen in het land. We hadden ook al veel reizigers gesproken die Honduras wilden vermijden omdat het onveilig zou zijn en toegegeven: onze eigen ministerie van buitenlandse zaken gaf een negatief reisadvies (of alle niet-essensiele reizen worden afgeraden) en gaf de veiligheid in Honduras een 5 uit 6. Waarbij 1 heel veilig is en 6 heel onveilig is.

Om eerlijk te zijn is het tamelijk onzin dat er zo paniekerig wordt gedaan om de situatie in Honduras. We hebben meerdere mensen gesproken en bijna niemand heeft iets van onrusten gemerkt. Er is ook geen millitaire coup geweest zoals wij in Nederland (en alle andere Westerse landen) hebben kunnen lezen. De president Zelaya probeerde net zoals Hugo Chavez van Venazuela op een zeer dubieuze manier de grondwet te wijzigen zodat hij langer president kon blijven. Wat hij probeerde was tegen de grondwet en hij had daarvoor de gevangenis in gegooid kunnen worden. Als hij echt de gevangenis in gegooid zou worden, waren het waarschijnlijk wel bloedvergieten geworden dus heeft de Hondurese 'tweede kamer' besloten hem uit het land te zetten. Omdat ze dat niet zelf kunnen doen heeft het leger dat gedaan. De millitairen wilden dus ook niet de macht maar nieuwe verkiezingen zonder Zelaya. Dus al met al was er niet eens zoveel aan de hand. De berichtgeving in Nederland was tamelijk overdreven maar, wat wij hebben begrepen, was het in de VS nog honderd keer erger. Dit heeft er allemaal alleen toegeleid dat er geen toeristen meer komen en wij kwamen in Copan dan ook in een leeg hostel aan.

Later op de dag kwamen er toch nog wat andere reizigers binnen drubbelen. Een Engels meisje dat een dag later overvallen zou worden, een Poolse jongen die ongeveer dezelfde reis doet als ons maar dan in twee weken, een Duitser dat zijn reis begon in Panama maar na het landen er achter kwam te zijn geland in Panama in Florida en niet in het land Panama en Mike, een amerikaanse mormoonse zendeling, waarmee we nog een stukje hebben meegereist.

Het stadje is klein en schattig. Wat kroegjes, restaurantjes en allemaal in een straal van een paar honderd meter. Toch is het niet de grootste attractie. Want zoals de naam van de stad al doet vermoeden zijn er Ruines. Een van de grootste mayatempelcomplexen (met 3x woordwaarde)die er bestaan. We hebben weer een dagje ons verwonderd over alle mooie tempels en kunstwerken die allemaal erg goed bewaard zijn gebleven. Martine was na Chichen Itza, Tulum, Cahal Pech, Xunantunich, Tikal en Palenque nog steeds een beetje tempelmoe. Gelukkig was er naast de tempels ook nog een hele mooie natuurwandeling met Macaws, vlinders, gekke ratachtige beesten, spinnen en veel bomen en planten... en ohja veel muggen.

Vanuit Copan zijn we via een Bus-Bus-Taxi-Boot-Taxi en langs eindeloze bananenplantages aangekomen op Westbay in Roatan. We waren hier voor 1 reden: DUIKEN. Je hebt 3 eilanden iets ten noorden van Honduras liggen: de Bay-Islands, waarvan Roatan het grootste eiland is. We wilden eigenlijk naar Utila gaan maar op het laatste moment toch besloten naar Roatan te gaan omdat het duiken daar mooier zou zijn en er bovenwater iets meer te zien zou zijn. Utila zou wel iets goedkoper zijn maar we wilden natuurlijk wel de mooist mogelijke duiken maken.

Omdat we een lange reisdag achter de rug hadden en we geen zin hadden om goed te zoeken naar een slaapplaats hebben we een nacht in Valeries doorgebracht. Dit is een van de meest verschikkelijke plaatsen waar we ooit geslapen hebben en gelijk de volgende dag toch doorgezocht naar een mooiere plek en na flink onderhandelen iets heel moois gevonden zodat we klaar waren voor het duiken!

We hebben een week lang onderwater gelegen en echt fantastische duiken gemaakt. Het is een hele groot rif met hele grote muren waar je langs kan duiken. Er zijn niet heel veel grote vissen maar het rif en het koraal is fantastisch. Wel veel schildpadden, tropische vissen, zacht en hard koraal, sponsen, murray's en nog veel meer. Soms ook een koraalduivel, deze moeten gevangen worden omdat deze hier niet thuis hoort. Ruim 15 jaar geleden is bij een orkaan een aquarium in florida met 5 koraalduivels in zee gekomen en dat begint nu een plaag te worden omdat er geen natuurlijke vijanden voor het visje zijn. Toch blijft het een heel mooi visje om te zien.

We hebben ook twee wrakduiken gemaakt: eentje naar el Aquila op ruim 35 meter diepte zijn we op verschillende punten door het wrak heen gezwommen terwijl het er krioelt van de grote zeebaarsen. De andere is de Prince Albert. Een wrak dat redelijk ondiep ligt en veel klein leven, zoals zeepaardjes, leven.

Halverwege de week kwamen we er achter dat het nog steeds het regenseizoen is in Hondruas. Het werd heel slecht weer en duiken aan de Noord en Westkust werd daardoor onmogelijk. Hierdoor zijn we gaan duiken aan de zuidkant en hebben we de mooiste duikstek van Roatan kunnen zien: Mary's Place. Door een aardbeving en/of verschuivingen van de aardplaten zijn er grote scheuren in het rif gekomen. Deze scheuren zijn weer begroeid met veel zacht koraal. Door deze scheuren hebben we gedoken. Een echt hele mooie duik.

Hier wat foto's. Deze zijn van andere mensen omdat ik helaas geen foto's onderwater kan maken... (onze foto's waren natuurlijk veeeeel mooier geweest).

We hebben veel zeeschildpadden gezien tijdens de duiken.

Een paar fantastische wall-dives

En allicht de mooiste duik: Mary's Place

En twee grote wrakken: El Aguila en Prince Albert. Hierboven El Aguila met een grote zeebaars.

Door beide wrakken hebben we heen kunnen zwemmen

Toch hebben we niet alleen met ons hoofd onderwater gelegen. Het weer in de eerste dagen was fantastisch om op het witte strand te liggen. Ook hebben we -hoewel we voor gek werden verklaard door de mensen van Roatan- een flink stuk gefietst over het eiland. Het was ruim 30 graden en er zaten flink wat klimmen in, toch ruim 30 km en ruim 2 liter zweet later hadden we een mooi rondje gefietst.

Foto van het strand nadat het weer was omgeslagen