Qut-to

Weer een kort busritje en we kwamen in Quito aan en vanaf het eerste moment ging het eigenlijk al mis. We sprongen in een taxi met een meter, dus dat leek goed te gaan. Na een minuut was het opeens ´ohoh mijn meter is kapot´. Dat maakte mij niet uit want hij bleef mooi op 35c staan. Hij wilde alleen een veel groter bedrag. Na veel gezeik en gezeur hebben we er uiteindelijk 4 dollar van gemaakt, met een  nare nasmaak van oplichting (een paar dagen later bleek 7 dollar meer reeel te zijn, maar het gevoel bleef). Het hostel, waarvan we al een flyer meesleepte sinds Bogota en waarbij we een reservering online hadden gemaakt, bleek opeens al helemaal volgeboekt te zijn en van onze reservering wisten ze niets. Op dat punt hadden we weer in een taxi moeten springen richting het busstation om verder te reizen.... we kozen voor een ander hostel.

We zaten in de Mariscal buurt, dat volgens onze reisgids "the most dangerous part of Quito" is. Het is een beetje moeilijk in te schatten of het echt zo is als je net aangekomen bent, dus fijn rondlopen voor een ander hostel doe je dan niet echt. We doken een ander hostel in dat goedkope kamers had. Na een korte verkenning van de stad in de regen doken we een eetcafe in voor wat pasta en een bekerwedstrijd van een voetbalteam uit Quito.

Na de wedstrijd en wat biertjes gingen we terug naar ons hostel. In de gedeelde badkamer hadden we al een tamelijk pikant stringetje gevonden en nadat er wat dames heen en weer schuifelde in ons hostel begrepen we dat ons hostel een brede selectie aan ´services´ had. We besloten dan ook maar één nachtje te blijven...

Van de dubieuze mensen in ons hostel hadden we geen last, wel kregen we last van het pastagerecht van Martine. De eerste echte voedselvergiftiging was een feit! Dus een extreem nare nacht voor Martine en een slapeloze nacht voor ons beide. Toch de volgende ochtend naar het volgende hostel gegaan. We waren beide niet echt scherp bij de taxirit die ons veel te veel geld heeft gekost (een zeer exotisch metertje, zeg maar). Het nieuwe hostel, The Secret Garden, was in de oude stad en het personeel was gelukkig heel lief. Ze hadden gelijk een bed voor Martine klaar gemaakt, terwijl de check-in pas over een paar uur zou zijn. Bovendien hadden ze thee tegen een nare buik.

Na een dag en een nacht rust konden we iets meer van de stad zien. Toevallig waren dit de enige paar uren dat het niet regende. Dus de mooie oude stad van Quito bekeken, even in een park in het zonnetje gehangen en op naar de Mariscal om over de winkelstraat van Avenida Amazonas te lopen. Het beloofde een mooie dag te worden...

We moesten nog even langs een internetcafe om wat papieren te printen. We zaten op de achterste 2 computers. Na 20 minuten bleek onze tas, die tussen mijn been en de muur stond verdwenen. Na zoveel maanden voorzichting te zijn, is het ´ze´ toch gelukt. Achteraf bedacht ik me dat ik wel een man in pak achter me had gezien. Maar niets gemerkt of vermoed. Tamelijk knap overigens om de tas daar weg te halen. Er zaten zeker wat dure spullen in (onze verzekering zal blij met ons zijn), maar gelukkig geen dingen als ons geld, creditcards of onze paspoorten.
Dus daarna maar aangifte doen en wat nieuwe spullen kopen als nieuwe tas, reisgidsen en nieuw sd-kaartje voor onze backup camera.  Daarna maar eens goed uit eten gegaan bij een indiaas restaurant om het te verwerken. We wilden daarna eigenlijk gewoon weg uit Quito maar moesten nog te veel dingen regelen als verzekeringspapieren en dergelijke, dat we nog een dag langer moesten blijven. Opeens vertrouw je niemand meer en de persoon die iets te dichtbij je kwam in de tram was zijn leven niet meer zeker.

Het fijnste van Quito was eigenlijk nog het dakterras van het hostel met een fantastisch uitzicht en alle andere reizigers die we daar ontmoet hebben, die 100x ons berovingsverhaal hebben moeten aanhoren.

Kortom na het gezeik met de taxis, de voedselvergiftiging, de eeuwige regen en de beroving is Quito gewoon niet echt onze stad. Onze verkleumde lijfen hadden weer wat warmte nodig en we zijn richting Baños gegaan, een dorp dat bekend is om de verschillende hotsprings en outdooractiviteiten.