De laatste dagen en eerste uren

Jeeetje, teeeering de potttttveeerrrr. Sorry. Maar dan toch is het zover. We zijn onderweg. Nouja momenteel liggen we tegen de Starbucks aan, met een halve liter koffie (don't believe the hype, semi-aardige koffie), op een leeg Brussel Airport, dus echte wereldreizigers voelen we ons nog niet. Ik wilde de laatste dagen en weken nog veel schrijven maar ik wilde veel schrijven omdat er zoveel gebeurde en daardoor was er weer weinig tijd om te schrijven. Zucht. Maarrrr... ik mag nog 5 uur wachten op een vliegtuig en genoeg koffie om alles nog even terug te halen.

De laatste blog is van zes weken geleden. Dat noem ik... vroeger. Toen ik nog een baan, huis, auto (nouja...) en uberhaupt wat spullen had. Hoeveel kan er veranderen in een paar weken? Nouja om op wat oudere blogs terug te komen (shit ik mag niet meer woorden med een T gebruiken wand Mardine ligd half de slapen degen me en ze sdoord zich nied aan hed dypen alleen als ik med mijn linkerhand de T (nu med rechds) indoeds, ik zal proberen de T met rechts te pakken want echt leesbaar wordt het anders niet).
Om nog steeds op oudere blogs terug te komen: WE ZIJN GESLAAGD ALS DIVEMASTER. Jaja. Na een half jaar bikkelen en zeker nog met een eindsprint kunnen we ons nu eindelijk Divemaster noemen. In de duikwereld zullen we je logboekje niet alleen maar aftekenen met Rolf of Martine maar met divemasternummers 255979 en 255980 EN een mooie stempel. Het was een uiterst leerzaam half jaar met een flinke stageperiode. Elke zaterdag in het zwembad en elke zondag in de Vinkeveense plassen. Daarbij hebben we beide nog een mooie onderwaterkaart gemaakt, alle skills op divemaster-niveau gebracht, de zwemtest met glans afgerond en hier en daar nog een losse opdracht. Een zwaar half jaar, maar met vertrouwen durfen wij nu de duikindustrie binnen te stappen.
Tussen de 40 uur in de week werken en elk weekend twee dagen onder water liggen moesten we nog alles regelen voor de reis. Het is helaas niet zo dat je je tas kan pakken en kan gaan. Ten eerste wil je gewoon fatsoenlijk verzekerd op reis gaan en dan bedoel ik niet alleen een standaard reisverzekering maar ook een verzekering voor de dekking voor alle eventuele mogelijke potentiele medische kosten. Het voordeel van zo lang op reis gaan is namelijk dat je je zorgverzekering kan opzeggen maar je wilt natuurlijk wel goed verzekerd zijn. Dus er zijn speciale 'wereldreisverzekeringen'. Na heel veel wikken en wegen, overleg met de pappa's (pappa's weten alles, toch?) besloten om de meest dure, uitgebreide verzekering te nemen die we konden vinden, dat is de SUPER (super, ja) All-in Wereldreis verzekering van Joho-Isis (en eigenlijk weer van de Goudse). Een verzekering waarbij we ongeveer met een ingegroeide teennagel met privejet opgehaald worden en weken lang vertroeteld worden.

Naast het medische verhaal is het ook gewoon een uitgebreide reisverzekering. Hopelijk hebben we het niet nodig, maar mocht het nodig zijn dan zit het tenminste goed. Eventussen door: ik begin aan mijn tweede halve liter koffie. Bijna half 3 en over een half uur zouden we mogen beginnen met inchecken om vervolgens weer 3 uur te moeten wachten. Het leven van de wereldreiziger gaat niet over rozen. Martine is waarschijnlijk met haar hoofd al in de tropen want die ligt hier mooi naast me te slapen. Ik voorlopig nog niet... zeker niet met deze koffie. Over het inchecken gesproken: we konden bijna onze bagage helemaal niet inchecken want onze spullen hadden we op het vliegveld in een kluis gestopt. Helaas weigerde de kluis open te gaan toen we terugkwamen. Een NOODtelefoonnummer gebeld en na 10 minuten kwam er al een beveiligingmannetje om het op te lossen. Helaas was hij net zo technisch als ik, maar na veel proberen en wat bruut geweld van mijn kant was ik zo verdomde blij om mijn rugtasje te zien.

Hadden we het niet over verzekeringen? (ja van Koffie ga je ratelen en van de hak op de tak). Ohja, dus de mega-ultra-plus-reis-medische-verzekering was afgesloten maar dan moet je nog wel van je zorgverzekering afkomen. Dat is alleen mogelijk als je je uit de GBA laat uitschrijven, en uitschrijven uit het GBA kan alleen op de dag dat je daadwerkelijk vertrekt. En u ziet daar... een Catch 22, of hoe dat ook in het Nederlands heet. Uiteindelijk hebben we ons afgelopen maandag uitgeschreven uit Zaanstad>wat wordt dan je nieuwe adres?>ik heb toch een adres nodig>ok, dan wordt dat jullie nieuwe adresen gelijk uitgeschreven bij de zorgverzekering en zowaar is dat gewoon goed gegaan. Nouja dat is dan een puntje van een to-do lijst van 2 kantjes. Zo moet je nog van je inboedel-, WA- en doorlopende reisverzekering afkomen, je telefoonabbonnement opzeggen, al je tijdschriften, vakbonden, bibliotheek en andere gekkigheid opzeggen waar je lid van bent. Verder nog alles regelen bij de belastingdienst, IB-Groep, extra pasjes bij de bank en mensen machtigen en...hell... vergeet ik nog wat? Waarschijnlijk kan ik elk wachtrijmuziekje van Nederland meenurien. Mocht ik overigens een warme en koude douche uitdelen is de warme douche voor Rabobank Zaandam en Krommenie en een koude douche voor vodafone (prutsers).
Dan nadert langzaam de datum van vertrek en wordt het NOG drukker. Alle spullen proberen kwijt te raken, verkopen of te slijten op marktplaats. Dozen inpakken, ongeveer 90% van je spullen weg te gooien. Aan de ene kant heel erg zonde maar als we terugkomen ook wel lekker om te beginnen met een frisse, verse start. En dan nog het onvermijdelijke afscheid nemen. Eerst van de familie Draak, van mijn collega's bij Inholland (aka mijn 40 extra moeders), van mijn familie, van vrienden en dan ook nog uitzwaaiers bij de bus. Hier en daar een afscheidstraan maar willen iedereen (nogmaals) bedanken dat iedereen er was. Ook alle emailtjes, smsjes en andere berichten. Bedankt! Het loopt nu tegen 3'en dus we mogen langzaam gaan inchecken!