Uit de Jungle

We zijn na een weekje 'going slow' op Caye Caulker voor wat meer activiteit naar San Ignasio gegaan. Dit ligt in de westen van Belize, niet ver van de grens met Guatemala.We hebben witte stranden, turqoise zee en het een-na-grootste rif ter wereld ingeruild voor de jungle, onbekende maya-tempels, verlate watervallen, spannende grotten en flora en fauna met verschillende soorten apen, jaguars en verschillende soorten exotische vogels (en vast nog meer flora en fauna).

De laatste dagen op Caye Caulker hebben we eerst een dag flink gereist om een nieuwe camera te zoeken. Eerst naar San Pedro op Ambergris Caye, beter bekend als 'la isla bonita'. Een flink stuk varen met de watertaxi. Het is een stuk luxer dan Caye Caulker met veel Amerikaanse toeristen. Het stadje zelf is niet veel aan, maar het leek ons wel de ideale plaats om een nieuwe camera te vinden. Helaas was dat niet het geval. De camera's die we vonden waren al wat jaren oud en werden verkocht voor belachelijke hoge bedragen. Dat ging hem dus niet worden. Daarna gelijk door gegaan naar Belize Stad. Dat blijft een hele nare stad waar heel veel straten 'no go' zijn voor toeristen, veel zwervers, veel drugs... niet echt een stad om gezellig door heen te lopen. De eerste twee camerawinkels die we vonden waren dicht en zagen er niet uit dat ze nog open gingen...ooit. Uiteindelijk een electronicawinkel gevonden met 6 verschillende camera's. We hebben uiteindelijk een roze (!) canon A1110 gekocht. Een simpele point en shoot camera. Dan kunnen we voorlopig tenminste wat fotos maken.

Vervolgens hebben we nog een dagje gedoken, helaas was net die avond de klad in het weer gekomen. We hadden te maken met een milde tropische storm. Van windstil, ruim 30 graden en geen wolkje aan de lucht werd het maar ruim in de 20 graden, bewolkt en vooral een harde wind. Dat laatste maakte de laatste duiktocht een tamelijk wild ritje. Vooral weer terug in de boot komen na een duik werd nogal een opgave en ook was niet iedereen gelukkig van de golvende boot. Vervolgens begon het ook nog eens hard te regenen en waren wij blij dat we een full wetsuit aanhadden want iedereen had het erg koud. De duiken zelf waren prima duiken. Nog wat kleine haaien gezien, een hele mooie eagle-ray en wat andere gekke vissen. Tussen de duiken door nog gesnorkeld en daarbij nog een schildpad, nog meer eagle-rays en een grote school tonijn gezien. Ik had niet verwacht dat tonijn zulke indrukwekkende grote vissen kunnen zijn.
Nadat we nog een dagje niets gedaan hebben zijn we dan toch echt verder gaan reizen. Op naar de jungle. Uiteraard was deze reis ook weer bijzonder. Eerst met een kleine watertaxi naar Belize-stad. Helaas was het slechte weer nog niet voorbij en had de schipper geen zin om daar rekening mee te houden of probeerde hij zijn eigen boot in tweeen te krijgen, want dat was een wild ritje. Nadat we weer wat kleur in onze gezicht hadden, hebben we nog een paar uur in de bus gezeten. Dit was het zelfde recept als voorheen. Een oude Amerikaanse schoolbus, met stickers als 'Proud to be an American', die weer overvol was. 3 Mensen op een zitje van 2 stoelen was niet uitzonderlijk. Bij een checkpoint bleek ook nog eens het rijbewijs van de chauffeur niet in orde te zijn, dus moesten we bijna in de middle of nowhere uitstappen. Gelukkig na veel gepraat en ongetwijfeld wat geschuif van wat dollars toch verder naar San Ignasio. Langs de hoofdstad, allerlei kleine Beliziaanse dorpjes en plekken met namen die niet zouden misstaan in een boek van Tolkien zoals het Whispering Pine Forrest en The Roaring Creek (een lullig beekje). Wat erg opviel is dat in alle dorpjes er erg veel kerkjes en scholen stonden van onbekende Christelijke stromingen. Ik had het idee dat deze kerken vooral door Amerikanen waren gevestigd. Wat dat idee nog eens versterkte is dat er in onze bus een Amerikaans gezin zat dat er erg Amish (oid) uitzag met kleding uit de 19e eeuw en Chriselijke boekjes.

In San Ignasio aangekomen vonden we snel een leuk guesthouse. Een prima guesthouse in een leuk dorpje. Een klein overzichelijke dorpje dat vooral gericht is op alle outdooractiviteiten uit de buurt zoals de tochten door de verschillende grotten, naar mayatempels, watervallen en een tocht naar de hooggelegen pine forrest met watervallen. Wij willen graag naar dit bos maar om dit zelfstandig te doen blijkt nogal ingewikkeld, dus moeten we ons bij een tour aansluiten.
De eigenaar van het guesthouse bood aan om ons naar Cahal Pech te rijden. Een redelijke kleine mayaruine niet ver van het dorpje. Dit leuke aanbod hebben we gelijk aanpakt en op de dag van aankomst stonden we midden in de Jungle bij een mayaruine, helemaal voor ons zelf! Er was geen andere toerist in de buurt. We zijn door, langs, onder en over de 3000 jaar oude ruines heen geklauterd. Bovendien hebben we nog een raar beest gezien ook. Een soort kruising tussen een grote rat en een bever. We moeten nog uitzoeken wat er precies voor dier was. Een wandeling naar benenden en een koud biertje hadden we erna wel verdiend.

Op de tweede dag zijn we met een de bus en met een handaangedreven pontje naar Xunantunich gegaan. Na nog een flinke wandeling door de jungle dat vooral erg omhoogliep (zweten!) stonden we voor de tempels van Xunantunich. Een stuk grotere tempel dan Cahel pech, maar nog steeds onbekend als je het vergelijkt met Tikal of Chichen Itza. Er liep dan ook maar een handje vol toeristen. We waren erg onder de indruk van dit mayacomplex. Helemaal toen we bovenop 'el Castillo' stonden dat nog 40 meter boven de boomgrens uitkwam en ons een 360 graden uitzicht gaf. Bovendien hebben we de eerste groep apen gespot!